مقایسه شیوع ترومبو آمبولی وریدی در بیماران تحت درمان با انوکساپارین و هپارین زیرجلدی: مطالعه مقطعی در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان امام خمینی اهواز

ترمبوز وریدهای عمقی، به خصوص در اندام تحتانی، یکی از عوارض بی حرکتی است. جراحی های بزرگ به ویژه جراحی های ارتوپدی و بستری بیمار در بخش مراقبت های ویژه، زمینه ساز چنین عوارضی هستند. هدف از این مطالعه، مقایسه شیوع ترومبوآمبولی وریدی در بیماران تحت درمان با انوکساپارین و هپارین در بخش مراقبت های ویژه بود.

این مطالعه از نوع مقطعی-تحلیلی و به صورت گذشته نگر انجام گردید. نمونه مورد بررسی شامل همه بیمارانی بود که از ابتدای مهرماه 1396 تا پایان آذرماه 1396در بخش های مراقبت های ویژه بیمارستان امام خمینی شهر اهواز بستری شده بودند، پژوهشگر با مراجعه به بایگانی مدارک پزشکی بیمارستان پرونده 600 بیمار بزرگسال بالای 18 سال را که در این بازه زمانی بستری شده بودند به روش سرشماری بررسی نمود. اطلاعات بر اساس مستندات پرونده درمانی بیمار بوسیله چک لیست استخراج و در فرم های مربوطه درج گردید. سپس داده ها توسط نرم افزار SPSS20  و آمار توصیفی و تحلیلی مورد بررسی قرار گرفت.

از میان 600 بیمار بررسی شده، 64 بیمار دچار ترومبوآمبولی ریه شده بودند (10/66 %) که 35 بیمار (54/7 %) در گروه دریافت کننده هپارین و 29 بیمار (45/3 %) در گروه دریافت کننده انوکساپارین قرار داشتند  (0/05 <P). همچنین ، در 18 بیمار ترومبوز وریدهای عمقی یافت شد (3 %) که 13 بیمار (72/22 %) در گروه دریافت کننده هپارین و 5 بیمار (78/27%) در گروه دریافت کننده انوکساپارین قرار داشتند (0/05>P).

در این مطالعه، تجویز انوکساپارین اثربخشی بیشتری نسبت به هپارین در پیشگیری از ایجاد ترومبوز ورید عمقی داشته است ا ما اثر بخشی یکسانی در پیشگیری از ایجاد ترومبوآمبولی ریه داشته است . نتیجه گیری قطعی نیاز به مطالعات بیشتر همراه با کنترل عوامل زمینه ای و مخدوش کننده دارد.