گذار از بلوغ تقابل به الگوی تعامل نئولیبرال؛ تاملی مقایسه ای به سیاست خارجی ترامپ و بایدن

یکی از موضوعات اصلی در مورد رفتار سیاست خارجی کشور ها در عرصه نظام بین الملل نوع جهت گیری سیاست خارجی آنان نسبت به موضوعات و تهدیدات بین المللی-منطقه ای می باشد. در سال 2016 با روی کار آمدن دونالد ترامپ به نوعی سیاست خارجی ایالات متحده دچار چرخش پارادایمی در جهت گیری سیاست خارجی شد. سیاست خارجی آمریکا در دوران دونالد ترامپ به نوعی بر مبنای ظهور نشانگان تقابل با ساختار نظام بین الملل و ساخت یابی روایت بازدارندگی شده بود، رهیافتی که اساسا به دنبال امتیازگیری از رقبا در حوزه های مختلف بود؛ اما با انتخابات سال 2020 و روی کار آمدن جو بایدن، نشانگان تعامل و همکاری مشروط با ساختار جهانی در گفتمان سیاست خارجی آمریکا مفصل بندی شد. بر همین اساس، سوال اصلی پژوهش حاضر آن است که سیاست خارجی آمریکا در فاصله سال های 2016 تا 2021 دارای چه نشانگانی با نظام بین الملل است؟ سیاست خارجی آمریکا در این سال ها دچار نوعی شیفت پارادایمی گشته و نوع تعامل و کنشگری در عرصه روابط بین الملل دارای نشانگان تقابلی و تعاملی با ساختار و سیستم جهانی است. یافته های پژوهش نشان می دهد که سیاست خارجی آمریکا از دوران ترامپ تا بایدن در الگو های رفتاری از بلوغ تقابل به مدل رفتاری تعاملی در محور ریالیسم مشروط به همکاری گذار پیدا کرده است. این نوشتار با روشی توصیفی-تحلیلی مطابق چارچوب نظری گام بر خواهد داشت.