بررسی وضعیت امنیت غذایی در کودکان 6 تا 59 ماهه و ارتباط آن با برخی عوامل اقتصادی- اجتماعی خانوار در محله مهدی آباد شهر شیراز در سال 1397

 ناامنی غذایی طی دو دهه گذشته به عنوان مشکل عمده سلامت عمومی، توجه مردم، متخصصان و سیاست گذاران را به خود جلب کرده است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی وضعیت امنیت غذایی در کودکان 6 تا 59 ماهه و ارتباط آن با برخی عوامل اقتصادی- اجتماعی خانوار در محله مهدی آباد شهر شیراز در سال 1397 بود.

این مطالعه توصیفی- تحلیلی به صورت مقطعی بر روی 353 خانوار ساکن محله مهدی آباد شیراز انجام گرفت. داده های جمعیتی، اجتماعی و اقتصادی خانوارها از طریق پرسش نامه اطلاعات عمومی جمع آوری و وضعیت امنیت غذایی با استفاده از پرسش نامه 18 گویه ای امنیت غذایی خانوار United States Department of Agriculture (USDA) سنجیده شد. از آزمون One-way ANOVA به منظور تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید.

شیوع ناامنی غذایی در خانوارهای مورد بررسی، 5/74 درصد بود؛ به طوری که ناامنی غذایی بدون گرسنگی و با گرسنگی به ترتیب 8/25 و 7/48 درصد گزارش شد. ناامنی غذایی ارتباط معنی داری با لاغری، اضافه وزن، کم وزنی و چاقی داشت (001/0 > P). ناامنی غذایی با کوتاه قدی رابطه معنی داری را نشان داد (040/0 = P). بر اساس یافته ها، ارتباط معنی داری بین ناامنی غذایی و سطح تحصیلات، طبقه شغلی سرپرست و وضعیت تملک مسکن مشاهده گردید (001/0 > P).

جمعیت مورد بررسی دچار ناامنی غذایی بود و ارتباط مثبت معنی داری را با برخی عوامل مانند شغل سرپرست و مالکیت خانه نشان داد. تعداد کودکان لاغر، دارای اضافه وزن و چاق در گروه ناامنی غذایی بیشتر بود. بنابراین، با در نظر گرفتن تسهیلاتی برای خانوارهای ساکن این منطقه، می توان شیوع ناامنی غذایی را تقلیل داد.