مکالمه اخلاقی با «دیگری» در داستان کوتاه «برف خاموش، برف مرموز» اثر کنراد آیکن: خوانشی لویناسی

رابطه اخلاقی با «دیگری» در گفتمان پسامدرن از اهمیت فراوانی برخوردار است، زیرا این گفتمان تمرکززدایی از سوبژکتیویته را یکی از اهداف اساسی خود برمی شمرد. امانویل لویناس یکی از اولین فلاسفه ای بود که به بازتعریف مفهوم اخلاقیات پرداخت. از نگاه او، اخلاقیات آن نقطه عطفی در رابطه سوژه با «دیگری» است که تنها از طریق بکارگیری زبان اخلاقی محقق می شود، نوعی ارتباط که ذاتا از هرگونه تمامیت خواهی به نفع آگاهی سوژه اجتناب می ورزد. این دیدار اخلاقی را در داستان کوتاه «برف خاموش، برف مرموز» اثر کنراد آیکن نیز می توان یافت. شخصیت اول این داستان که پسری دوازده ساله است، با صدای رازآلود برف مواجه می شود. نتایج این پژوهش نشان می دهد که شخصیت اول داستان هنگامی که در معرض چهره سخنگوی «دیگری» قرار می گیرد، مکالمه ای اخلاقی با آن را آغاز می کند و، بدین ترتیب، به تدریج سوبژکتیویته خود را در این مواجهه اخلاقی از دست می دهد.