تاثیر یک دوره تمرین با باند الاستیکی بر فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی در دانشجویان پسر دارای زانوی ضربدری طی دویدن: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

زانوی ضربدری (ژنووالگوم یا پای ضربدری) عارضه ای است که در آن ران ها به سمت داخل زاویه پیدا می کنند و زانوها با یک دیگر تماس می یابند، در حالی که قوزک ها از هم دور می شوند. هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر برنامه تمرینی با باند الاستیکی بر طیف فرکانس فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی در افراد با زانوی ضربدری طی دویدن بود.

پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی بود. این پژوهش در سال 1398 در دانشگاه محقق اردبیلی انجام شد. 24 دانشجوی پسر دارای زانوی ضربدری (20-30 سال) به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (12 نفر) و تجربی (12 نفر) قرار گرفتند. تمرینات اصلاحی به مدت 8 هفته با استفاده از باند الاستیکی توسط گروه تجربی اجرا شد. گروه کنترل هیچ گونه فعالیت ورزشی منظمی را طی 8 هفته نداشتند. فعالیت الکتریکی عضلات منتخب به وسیله دستگاه الکترومایوگرافی ثبت شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t مستقل و زوجی استفاده شد.

نتایج پژوهش نشان داد طیف فرکانس فعالیت الکتریکی عضله راست رانی (028/0=p، 495/2=d) و عضله نیمه وتری (019/0=p، 682/1=d)، افزایش معنی داری را پس از اعمال تمرینات دارا می باشد.

افزایش میانه فرکانس پهن داخلی در افراد زانوی ضربدری، بهبود پایداری مفصل زانو را به دنبال خواهد داشت. با این وجود، برای تایید بهتر این موضوع، نیاز به انجام پژوهش های بیش تری می باشد.