تعیین همبستگی بین تلنگر سازمانی و اوباشگری سازمانی با تنش شغلی کارکنان

 هدف از این پژوهش تعیین میزان همبستگی بین متغیرهای تلنگر سازمانی و اوباشگری سازمانی با تنش شغلی کارکنان است.

پژوهش حاضر به روش توصیفی-همبستگی با ماهیت کاربردی در سال 1400 انجام شد. جامعه آماری شامل 228 تن از کارکنان اداری، مالی و پشتیبانی بیمارستان های نظامی شیراز است. نمونه آماری به استناد فرمول کوکران به تعداد 143 نفر انتخاب شدند. روش نمونه گیری به صورت تصادفی ساده در دسترس انتخاب گردید. ابزار اندازه گیری در این پژوهش، پرسشنامه استانداردشده است که در آن از مقیاس طیف 5 گزینه ای لیکرت از کاملا موافقم تا کاملا مخالفم استفاده شده است. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های جمعیت شناختی، تلنگر سازمانی، اوباشگری سازمانی و تنش شغلی استفاده شد. روایی پرسشنامه ها به روش محتوا، همگرا و واگرا و پایایی آن ها نیز به روش همسانی درونی و پایایی مرکب بررسی و تایید شد. از مدل معادلات ساختاری برای تحلیل میزان همبستگی و از نرم افزارهای Amos نسخه 26 و SPSS نسخه 22 برای تحلیل داده ها استفاده گردید.

خروجی معادلات ساختاری نشان داد که ضریب مسیر آماره تی بین متغیرهای تلنگر سازمانی با تنش شغلی از نوع همبستگی منفی و معنادار (0/586-=β، 9/25=t) و بین متغیرهای اوباشگری سازمانی با تنش شغلی از نوع همبستگی مثبت و معنادار (0/594=β، 6/55=t) است.

افزایش رفتارهای خصمانه کارکنان در محیط کار منجربه افزایش تنش شغلی و کاهش بهره وری سازمانی می گردد. با تلنگرهای به موقع و کنترل این رفتارهای خصمانه می توان کارایی و سلامت محیط سازمانی را افزایش داد.