بررسی و تحلیل فضایی فقر شهری (نمونه موردی شهر یاسوج)

مکانیابی از مهمترین مباحث در برنامه ریزی شهری و منطقه ای محسوب میشود. مکانیابی بهینه توسط برنامه ریزان و تصمیم گیران شهری علاوه بر دسترسی آسان، به افزایش رفاه جامعه کمک میکند. در روش های تصمیم گیری چندمعیاره به جای یک معیار سنجش بهینگی، از چند معیار برای سنجش استفاده می شود و این روش، تحلیلی مناسب برای انتخاب یک گزینه ارایه میدهد. هدف از پژوهش حاضر مکان یابی برای سکونت در برنامه ریزی شهری و منطقهای با استفاده از معیارهای مختلف با استفاده از روش های ویکور و الکتره است. برای این منظور ابتدا معیارهای لازم جهت مکانیابی شناسایی شد. برای وزندهی معیارها بدلیل اینکه ارزیابیهای افراد از معیارها کیفی و غیردقیق هستند، از تیوری مجموعه های فازی برای مقایسات زوجی در روش تحلیل سلسله مراتبی فازی استفاده شد. سپس با استفاده از روش‎های تصمیم‎گیری چند معیاره ویکور و الکتره به رتبهبندی و انتخاب بهترین گزینه برای مکانیابی اقدام گردید. برای اعتبار سنجی مدل هیبریدی فازی ارایه شده از یک مثال عددی مورد استفاده در تحقیقات قبلی استفاده و ضمن نشان دادن کارایی مدل ارایه شده در این تحقیق، نتایج با تحقیقات قبلی مقایسه گردید. نتایج بدست آمده نشان داد که با استفاده از روش‎های تصمیم گیری چند معیاره میتوان مسایل مکانیابی مربوط به برنامه ریزی شهری و منطقهای با گزینه ها و معیارهای کیفی و کمی مختلف را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و اولویتبندی گزینه ها را انجام داد. برای تبیین کیفیت زندگی در محله‏ های شهر نوشهر، از داده‏های پرسشنامه‏ ای و داده‏های مستخرج از منابع دیگر استفاده شده است. برای تعیین حجم نمونه‏ی مورد مطالعه، از رابطه‏ ی کوکران بهره برده و تعداد 380 نفر در سطح محله ‏ها توزیع شده است. هدف این پژوهش بررسی متغیرهای فردی موثر بر رضایت مندی شهروندان از کیفیت محیط زندگی در بافت قدیم و جدید شهر نوشهر است تا با تبیین علمی تر تاثیرگذار بر کیفیت زندگی، الگوهای مناسب تری جهت برنامه ریزی های آتی ارایه گردد.