آسیب شناسی برنامه آموزش از راه دور در ایران

امروزه آموزش از راه دور یک شیوه آموزشی نوین تلقی می شود که می تواند موانع اقلیمی و جغرافیایی فضاهای آموزشی، محدودیت های سنی و جنسیتی فراگیران را از میان بردارد. در ایران نیز برنامه های آموزش از راه دور طراحی و استقرار یافته است. هدف از پژوهش حاضر، شناسایی آسیب ها و ضعف های موجود در اجرا و برگزاری دوره های آموزش از راه دور با تمرکز بر استان کردستان بود. برای نیل به چنین هدفی، از رویکرد کیفی و روش پدیدارشناسی استفاده شد. جامعه پژوهش تمامی مدیران و مربیان مراکز آموزش از راه دور در استان کردستان بودند که با استفاده از نمونه گیری گلوله برفی و با در نظر داشتن مبنای اشباع نظری داده ها، تعداد 21 نفر از آنان (7 نفر مدیر و 14 نفر مربی) در گروه نمونه در پژوهش قرار گرفتند. برای گردآوری داده های مربوطه، پرسشنامه های بازپاسخی بین آن ها توزیع شد. به منظور تحلیل داده ها نیز از روش تحلیل محتوای استقرایی مبتنی بر کدگذاری باز استفاده شد. نتایج تحلیل نشان داد که موانع فناوری و ارتباطی، موانع برنامه ریزی آموزشی، موانع اداری و ساختاری و موانع مالی، مهمترین آسیب های پیش روی این دوره ها بوده و برای از میان برداشتن آن ها لازم است که مراکز مذکور و همچنین نهادهایی که از این مراکز حمایت می کنند، زیرساخت های فناوری و مالی بهتری برای این مراکز فراهم ساخته و بازنگری هایی نیز در برنامه ها و استراتژی ها مربوطه اعمال کنند.