تاثیر هشت هفته تمرین هوازی همراه با مکمل یاری عصاره دانه انگور بر بیان VEGF و VEGFR-2 در بافت قلب رت های دیابتی شده با استرپتوزوسین

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی به تنهایی یا همراه با مکمل یاری عصاره دانه انگور بر بیان VEGF و VEGFR-2 در بافت قلب رت های دیابتی شده با استرپتوزوسین (STZ) اجرا شده است. پژوهش حاضر از نوع بنیادی و تجربی می باشد. تعداد 32 سر رت ویستار نردیابتی به صورت تصادفی در چهار گروه هشت تایی شامل گروه های کنترل، مکمل، تمرین و تمرین+ مکمل تقسیم شدند.دیابت نوع1 با تزریق STZ به میزان  55 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن القا شد. برنامه تمرین هوازی به مدت هشت هفته و پنج جلسه در هفته با شدت هفتاد درصد اجرا شد. مصرف عصاره هسته انگور نیز به صورت روزانه بود. بعد از دوره تمرینی موش ها کشته شده و بافت قلب جدا شد. بیان ژن های VEGF و VEGFR-2 در بافت قلب اندازه گیری شد. یافته های حاضر نشان داد که بیان VEGF بافت قلب در گروه های تمرین، مکمل و تمرین+مکمل در مقایسه با گروه کنترل به صورت معناداری بیشتر است (05/0 > p). علاوه بر این، بیان VEGFR-2 در گروه های تمرین و تمرین+مکمل در مقایسه با گروه کنترل و مکمل افزایش معناداری را نشان داد (05/0 >p). نتایج حاضر نشان داد که تمرین هوازی به تنهایی و همراه با مکمل یاری عصاره هسته انگور نقش مهمی در افزایش بیان عوامل آنژیوژنیک در بافت قلب رت های دیابتی نوع1 دارد. باوجود این، مصرف عصاره هسته انگور به همراه تمرین هوازی نمی تواند تاثیر سینرژیک بر بیان VEGF و VEGFR-2 داشته باشد.