ارزیابی شاخص توانایی کار میان شاغلان ایرانی: یک مرور نظام مند

توانایی کار یکی از فاکتورهای مهم در پیش بینی شرایط کاری، رفاه و وضعیت سلامتی کارکنان به شمار می رود. شاخص توانایی کار از معتبرترین ابزارهای ارزیابی توانایی کار در کارکنان است که به طور گسترده استفاده می شود. این مطالعه با هدف مرور نمره شاخص توانایی کار در بین شاغلان ایرانی انجام شد.

در این مطالعه مقالات فارسی و انگلیسی چاپ شده در سال های 2005 تا 2020 از طریق جست وجو در پایگاه های اطلاعاتیMagiran، SID، SCOPUS، Web of Science، Google Scholar و PubMed استخراج شدند. سپس شاخص توانایی کار و ارتباط آن با عوامل فردی و دموگرافیک شامل سن، سابقه کار، جنسیت و سطح تحصیلات بررسی شد.

در مجموع 42 مقاله انتخاب شدند که شاخص توانایی کار را به صورت میانگین و انحراف معیار گزارش کرده بودند. بررسی مقالات نشان داد کل افراد مطالعه شده 11 هزار و 231 بودند و میانگین شاخص توانایی کار 5/88 ± 38/35 محاسبه شد. همچنین در بین عوامل شغلی و دموگرافیک، بیشترین رابطه معناداری بین سن و سابقه کاری و شاخص توانایی کار گزارش شد.

بر اساس طبقه بندی توانایی کار، نمره توانایی کار در بین شاغلان در سطح خوب بود. هرچند در برخی از مشاغل نمره توانایی کار در سطح متوسط بود که اقدامات کنترلی برای بهبود شرایط محیط کار ضروری است.