اثر کاربرد پس از برداشت پلی آمین ها بر ویژگی های فیزیکوشیمیایی، ترکیب های زیست فعال و فعالیت پاداکسنده میوه لیموشیرین

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر کاربرد پس از برداشت پلی‌آمین‌ها بر ویژگی‌های فیزیکوشیمیایی، ترکیب های زیست‌فعال و فعالیت پاداکسنده میوه لیموشیرین بود. میوه‌‌ها در محلول پوترسین (2 و 4 میلی‌مولار)، اسپرمیدین (1 و 2 میلی‌مولار)، اسپرمین (1 و 2 میلی‌مولار)، یا آب مقطر (شاهد) به‌‌مدت 10 دقیقه غوطه‌ور شدند. پس از دو و چهار ماه انبارمانی (دمای 10 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 85 درصد) ارزیابی‌‌ها انجام شد. به‌‌طورکلی، تیمارها تاثیری بر میزان اسید کل و پی‌‌اچ آب میوه نداشتند. با کاربرد پلی‌‌آمین‌‌ها از میزان اتلاف وزن یا کاهش میزان ماده‌‌های جامد محلول کل عصاره کاسته شد و شاخص طعم میوه‌‌های تیمارشده نسبت به شاهد بهتر بود. با گذشت زمان انبارمانی، محتوای اسید آسکوربیک آب میوه‌‌ها افزایش یافت، اما میزان فنول کل و فعالیت پاداکسنده کاهش یافت. میوه‌‌های تیمارشده با پلی‌‌آمین‌‌ها محتوای اسید آسکوربیک، فنول کل و فعالیت پاداکسنده عصاره بیش‌‌تری نسبت به شاهد داشتند. تیمار با هر دو غلظت اسپرمین نسبت به تیمارهای دیگر بیش‌‌ترین کارایی را در حفظ شاخص طعم و محتوای اسید آسکوربیک عصاره داشت. شاخص طعم میوه‌‌های تیمارشده با اسپرمین و اسپرمیدین مشابه بود. افزون بر آن، محتوای اسید آسکوربیک میوه‌‌های تیمارشده با اسپرمین مشابه با میوه های تیمارشده با 2 میلی‌‌مولار اسپرمیدین و پوترسین بود. در نهایت، غوطه‌‌وری در اسپرمین 1 میلی‌‌مولار موثرترین تیمار کاهنده اتلاف وزن و نگهدارنده محتوای فنول کل و فعالیت پاداکسنده عصاره بود و به‌‌عنوان تیمار برتر جهت حفظ کیفیت میوه لیموشیرین پیشنهاد می‌گردد.