ارایه مدل نوآوری حاکمیتی در انجام وظایف کلان دفاعی-سیاسی دولت

انجام بهینه وظایف کلان دفاعی-سیاسی از مهمترین ارکان حفظ و صیانت از کشور است. بنابراین، هدف پژوهش، طراحی مدلی در زمینه نوآوری حاکمیتی و ارایه ایده‌های نوین در راستای انجام وظایف کلان دفاعی-سیاسی دولت جمهوری اسلامی ایران می‌باشد.

 این پژوهش از حیث ماهیت داده‌ها، آمیخته (کیفی-کمی) است. در بخش کیفی، جامعه آماری شامل خبرگان دانشگاهی و سازمانی است و داده‌ها از طریق بررسی مبانی نظری استخراج شد و از طریق گروه کانونی با خبرگان مصاحبه کیفی صورت گرفت. در بخش کمی، جامعه آماری شامل مدیران، معاونین و کارکنان سازمان‌های دولتی، نظامی و مردم نهاد است و داده‌ها با پرسشنامه پیمایشی گردآوری شد. مدل کمی تحقیق با سیستم استنتاج فازی طراحی گردید.

 دولت، بخش نظامی و جامعه مدنی به عنوان نقش‌آفرینان برای انجام وظایف کلان دفاعی-سیاسی مورد شناسایی قرار گرفتند. ارتقای امور دفاعی-سیاسی در سطوح فرد، سازمان و سیستم منجر به بهینه شدن وظایف کلان دفاعی-سیاسی دولت می‌شود. امور دفاعی-سیاسی در سطح سازمان بیشتر از سطوح دیگر بر انجام بهینه وظایف کلان دفاعی-سیاسی دولت اثرگذار است. در سطح فرد، جامعه مدنی نقش محوری داشته و در سطح سازمان و سیستم به ترتیب نظامی و دولت نقش محوری دارند.

 به منظور بهینه‌سازی وظایف کلان دفاعی-سیاسی، انجام این وظایف در سطح فرد به جامعه مدنی، در سطح سازمان به بخش نظامی و در سطح سیستم به دولت واگذار شود.