بررسی کود زیستی ازتوبارور1 و ماده سوپرجاذب بر برخی صفات کمی و کیفی دانه در کشت مخلوط ماشک و جو در شرایط دیم خرم آباد

گیاهان علوفه ای جهت تعلیف دام ها اغلب به صورت تک کشتی مورد کشت وکار قرار می گیرند که این روند موجب کمبود علوفه و دانه به ویژه در فصل زمستان می شود، براین اساس به منظور بررسی کود زیستی ازتوبارور1 و ماده سوپرجاذب بر برخی صفات کمی و کیفی دانه در کشت مخلوط ماشک و جو در شرایط دیم خرم آباد، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان در سال زراعی 97 - 1396 به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. فاکتور اول: در پنج سطح شامل: 1- کشت خالص ماشک (100 درصد) 2- کشت خالص جو (100 درصد) 3- ترکیب (25 درصد ماشک + 75 درصد جو) 4- ترکیب (50 درصد ماشک + 50 درصد جو) 5- ترکیب (75 درصد ماشک + 25 درصد جو) به روش جایگزینی و فاکتور دوم در چهار سطح شامل: 1- (شاهد) 2- ازتوبارور1 (بذرمال و محلول پاشی) 3- سوپرجاذب 4- ازتوبارور1 (بذرمال و محلول پاشی) + سوپرجاذب منظور گردید. در این آزمایش بیش ترین مجموع عملکرد کمی و کیفی بذر از تیمار (50 درصد ماشک + 50 درصد جو)، بیش ترین تعداد غلاف در ماشک و سنبله در جو (متر مربع) از کشت خالص و بیش ترین وزن هزاردانه ماشک و جو از جزء 25 درصدی مخلوط مشاهده گردید. بنابراین، چنین استنباط شد که هم زیستی ماشک با جو در روند افزایش کمی و کیفی بذر اثرگذار بود، از طرفی کود زیستی ازتوبارور1 از نظر اقتصادی نسبت به کودهای شیمیایی نیتروژن دار مقرون به صرفه بود و توانست با کم ترین مقدار (100 گرم در هکتار) به عنوان جایگزینی مطمین برای کودهای شمیمیایی نیتروژن دار عمل نماید. هم چنین تلفیق ازتوبارور1 با ماده سوپرجاذب (جذب و ذخیره کننده آب باران)، موجب افزایش عملکرد کمی و کیفی در بذر ماشک و جو شد.