اثر موضعی عصاره های آبی و الکلی تریاک بر ضایعات لیشمانیوز جلدی: مدل حیوانی Balb/c

به دلیل اینکه واکسن موثری علیه لیشمانیوز در دسترس نیست و همچنین اعلام گزارش عوارض جانبی داروهای فعلی و پیدایش مقاومت به درمان در برخی نقاط جهان، محققین به دنبال ترکیباتی موثرتر و بدون عوارض و ارزان  با  ترکیبات طبیعی هستند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثر ضد لیشمانیایی عصاره های آبی و الکلی تریاک  با غلظت 10%  بر لیشمانیا ماژور در موش های BALB/c بود.

در این مطالعه تجربی، تعداد 30 سر موش نر BALB/c در سنین 6 تا 8 هفتگی پس از تلقیح انگل در قاعده دم مو ش ها به آماستیگوت لیشمانیا ماژور آلوده شدند. موش های آلوده به طور تصادفی به 5 گروه شش تایی تقسیم شدند. دو گروه گیرنده عصاره های آبی و الکلی 10 درصد تریاک، یک گروه گیرنده گلوکانتیم (کنترل مثبت) ، یک گروه بدون درمان (گروه شاهد) و گروه دیگر با پماد اوسرین درمان شدند. قبل از شروع درمان، قطر زخم ها اندازه گیری شد. درمان به صورت مالشی و روزی یک بار به مدت دو هفته صورت گرفت. پس از پایان دوره درمان، مجددا در صورت ابقای زخم، قطر ضایعه اندازه گیری شد و با استفاده از آزمون آماری  پیر تی تست، آنوا و تست تعقیبی توکی، نتایج تجزیه و تحلیل شدند.

آنالیز آماری تفاوت معنی داری بین گروه های تحت درمان از نظر قطر زخم را نشان داد (05/0 <p). گروه تحت درمان با گلوکانتیم، کوچکترین قطر زخم را داشتند. اندازه زخم موش های تحت درمان های دیگر با عصاره های الکلی و آبی با غلظت10  درصد و پماد اوسرین، کوچکتر از موش های کنترل (دریافت کننده انگل بدون درمان) بود و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (05/0 <p).

 نتایج این مطالعه نشان داد که بر خلاف تاثیر  عصاره های آبی و الکلی تریاک بر لیشما نیا ماژور در شرایط درون تنی، میانگین اندازه ی زخم موش های آلوده به لیشمانیا ماژور در مقایسه با گلوکانتیم  اثر کمتری را نشان داد. پیشنهاد می شود مطالعات بیشتری  با عصاره های فوق در غلظت های مختلف، بارگزای آنها در نانو حامل ها و ترکیب با عصاره های دیگر انجام گردد.