رهیافتی به الگوی تربیت نفس با نگاه ساختارگونه به سوره ناس

تربیت نفس از مهم ترین مراحل رسیدن به قرب الهی و بالاترین راه سعادت است. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی از طریق استنتاج بر پایه روش تدبری و ساختارشناسی آیات قرآن بر مبنای توقیفی بودن آیات در صدد بیان حقیقت تربیت نفس با نگاه تدبر گونه به سوره ناس است. نتایج پژوهش حاکی از آن است تربیت نفس انسان از دیدگاه سوره ناس در گرو پناه بردن به ذات حق و پذیرفتن ربوبیت و مالکیت و الوهیت خداوند است. از طریق روش ساختارشناسی و معناشناسی آیات با بررسی اسلوب واژگانی، تصویر هنری، آوایی، می توان به این حقیقت دست یافت که برای رهایی از شرور نفس و شیطان های انسی و جنی، تنها راه پناه بردن به ذات احد یکتاست که از طریق تذکر و یادآوری، همراهی فکر و عقیده و عمل با زبان و محاسبه اعمال می توان نفس خود را از وسوسه های خناس گونه نجات داد و به سعادت رسید؛ بر طبق آیات مخلصین کسانی هستند که لحظه به لحظه در هر کاری خداوند را به یاد دارند و به او پناه می برند لذا هیچ وسوسه گر خناسی نمی تواند در آن ها نفوذ داشته باشد.