اثربخشی آموزش توانایی های حرکتی بر بازداری پاسخ و توجه و تمرکز کودکان با اختلال نقص توجه/بیش فعالی

یکی از مشکلات کودکان دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی، وجود اختلالاتی در کارکردهای اجرایی است که با آموزش توانایی های حرکتی می توان آن را افزایش داد. این پژوهش با هدف اثربخشی آموزش توانایی های حرکتی بر بازداری پاسخ ، توجه و تمرکز کودکان با اختلال نقص توجه/بیش فعالی انجام شد.

روش این تحقیق نیمه تجربی و به روش پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر پایه ی ششم ابتدایی شهر کرمان در سال تحصیلی 99-1398 بودند. نمونه پژوهش شامل 30 نفرکه به روش نمونه-گیری در دسترس انتخاب شده بودند و به طور تصادفی در دو گروه مداخله   (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. نمونه ها به آزمون های اختلال کمبود توجه سوانسون و نولان و پلهام، رنگ-واژه استروپ، آزمون عملکرد پیوسته قبل و بعد از مداخله پاسخ دادند. گروه مداخله طی 18 جلسه 45 دقیقه ای جلسات آموزش توانایی های حرکتی را به صورت گروهی دریافت کردند و گروه کنترل هیچگونه آموزشی دریافت نکردند.

بازداری پاسخ و توجه و تمرکز گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل به طور معناداری افزایش یافت. اثربخشی آموزش توانایی های حرکتی بر بازداری پاسخ و توجه و تمرکز در مرحله پس آزمون تایید گردید (0/01 >p). میزان این تاثیر در کارکرد اجرایی بازداری پاسخ 0/44 و توجه و تمرکز 0/77 بود.

آموزش توانایی های حرکتی بر بهبود بازداری پاسخ، توجه و تمرکز دانش آموزان دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی موثر است. بنابراین از این نوع آموزش می توان برای کاهش مشکلات دانش آموزان دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی استفاده کرد.