بررسی اثربخشی مداخلات حرکتی در بهبود توانایی های حرکتی بیماران پس از سکته مغزی: مرور سیستماتیک

 امروزه در سراسر دنیا سکته مغزی یکی از دلایل اصلی ناتوانی نورولوژیکی محسوب می‌شود. بیشتر افراد مبتلا به سکته مغزی سبک زندگی کم تحرکی و ظرفیت هوازی کاهش یافته‌ای دارند. هدف از این مطالعه، مرور سیستماتیک بررسی اثربخشی مداخلات حرکتی در بهبود توانایی‌های حرکتی بیماران پس از سکته مغزی بود.

 این پژوهش از نوع مرور سیستماتیک است و جستجو مطالعات با کلمات کلیدی هوازی، ورزش، تحرک، توان‌بخشی، سکته مغزی، پیاده‌روی و چرخ کارسنج در پایگاه داده امبیس، ساینس دایرکت، پابمد، مدلاین و گوگل اسکالر از سال‌های 2000 تا 2019 انجام شد. مطالعات در دو حیطه ورزش هوازی و توانایی حرکتی که شامل بزرگسالان با سابقه سکته مغزی بیش از شش ماه با توانایی جابه‌جایی به‌طور مستقل دارای مداخله ورزشی و ارزیابی توانایی‌های حرکتی می‌باشد. از بین 87 مقاله در جستجوی اولیه، تعداد 31 مقاله در این مطالعه وارد شد.

 در بین 31 مطالعه بررسی شده، 10 مطالعه اثر تمرینات مداوم غیرفعال، 12 مطالعه اثر تمرینات هوازی بر توانایی‌های حرکتی بیماران سکته مغزی پرداختند. در این میان، علی‌رغم این واقعیت که نتایج شش مطالعه تاثیر مثبت استفاده از چرخ کارسنج بر ظرفیت عملکرد را نشان داد، اما نتایج پنج مطالعه تحت‌تاثیر چرخ کارسنج بهبودی در تعادل این بیماران را نشان نداد.

 مرور یافته‌های تحقیقات نشان داد نوع، شدت و مدت خاصی از انواع مداخلات حرکتی می‌تواند طی روند برنامه‌های توان‌بخشی بیماران سکته مغزی، بخش‌هایی از آمادگی جسمانی این بیماران را برای دستیابی به سلامتی بهبود ‌دهد. درنتیجه، خطر ابتلا به سکته مغزی مجدد و اختلالات قلبی عروقی را کاهش دهد.