مدل یابی ساختاری سلامت اجتماعی، جسمانی روانی و ارزش گذاری به تصویر بدنی با میانجیگری سلامت معنوی در کیفیت زندگی سالمندان

 سلامت اجتماعی، سلامت جسمانی-روان‌شناختی و معنوی از ابعاد سلامت هستند و کیفیت زندگی از مهم‌ترین شاخص‌های توسعه انسانی است. متغیرهای فراوانی می‌توانند در ادراک و احساس کیفیت زندگی سالمندی نقش داشته باشند. از این رو، آگاهی از کیفیت زندگی سالمندان برای انجام مداخلات صحیح مراقبتی و حمایتی ضروری است. این مطالعه با هدف طراحی الگوی سلامت اجتماعی، جسمانی‌روانی و ارزش‌گذاری به تصویر بدنی با نقش میانجی سلامت معنوی در کیفیت زندگی سالمندان شهر تهران انجام شد.

مطالعه توصیفی‌تحلیلی، گذشته‌نگر با رویکرد مدل‌یابی ساختاری انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل یک میلیون سالمند ساکن شهر تهران بود. نمونه‌گیری در دو مرحله به‌صورت خوشه‌ای و در دسترس برای انتخاب پارک‌های مناطق 22گانه و 270 سالمند (با فرمول تاباکینگ فیدل) انجام شد. داده‌ها با شاخص‌های آمار توصیفی و مدل‌یابی ساختاری با تکنیک تحلیل مسیر و تحلیل عاملی تاییدی در نسخه 22 نرم‌افزار SPSS22 و Amos تجزیه‌و‌تحلیل شدند.

افرادی که وارد مطالعه شدند، 132 مرد و 138 زن سالمند بین 60 تا 70سال بودند. خروجی داده‌ها نشان داد متغیر کیفیت زندگی به ترتیب با سلامت جسمانی‌روانی(B=0/084, P<0/01) ، سلامت معنوی (B=0/0847, P<0/01)، سلامت اجتماعی (P<0/01, B=0/103) و ارزش‌گذاری به تصویر بدنی (B=0/074, P<0/01)، رابطه قوی مثبت در سطح معنا‌داری 0/01 دارد. بین متغیرهای پیش‌بین (سلامت اجتماعی، سلامت جسمانی‌روانی و ارزش‌گذاری به تصویر بدنی) و همبستگی (0/764 تا 0/694) رابطه قوی مثبت در سطح معنا‌داری 01/0>‌P گزارش شده است.

 سطح کیفیت زندگی سالمندان پارک‌های سطح شهر تهران با توجه به سلامت اجتماعی، جسمانی‌روانی و سطح ارزش‌گذاری به بدن به واسطه نمرات بالای سلامت معنوی‌شان، در حد متوسط و خوب گزارش شده است. بنابراین سلامت معنوی متغیر مهمی در کیفیت زندگی دوره سالمندی این گروه بوده است.