تاثیر تمرین ثابت و متغیر بر یادگیری مهارت پاس فوتبال در کودکان دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی

بررسی کاربرد اصول یادگیری حرکتی در کودکان دارای اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی، اهمیت بالایی دارد. هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر تمرین ثابت و متغیر بر یادگیری مهارت پاس فوتبال در کودکان دارای اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی بود.

 دو گروه از کودکان شامل 34 کودک دارای اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی و 34 کودک با رشد طبیعی با میانگین سنی (0/51±8/36) به‌ صورت هدفمند انتخاب شدند و هر گروه به ‌صورت تصادفی به دو زیرگروه آزمایشی (تمرین متغیر) و کنترل (تمرین ثابت) تقسیم شدند. ابتدا پیش‌آزمون پاس فوتبال بر اساس آزمون (مور کریستین) به عمل آمد سپس برنامه تمرینی به مدت هشت هفته شامل هر هفته دو جلسه (هر جلسه بیست کوشش) و به مدت 45 دقیقه اجرا شد. پس از آخرین جلسه، پس‌آزمون و بعد از یک هفته آزمون یادداری و انتقال در دو روز متوالی به عمل آمد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون‌های تحلیل واریانس مرکب و تحلیل واریانس یک‌طرفه استفاده شد.

نتایج نشان داد در همه گروه‌های تمرینی، تفاوت درون‌گروهی معناداری از پیش‌آزمون تا پس‌آزمون مشاهده شد (P=0/001). مقایسه پس‌آزمون و آزمون‌های یادداری و انتقال در گروه‌های تمرین نشان داد تفاوت معناداری بین گروه‌های تمرینی وجود ندارد، اما مقایسه میانگین‌ها نشان می‌دهد در هر دو گروه کودکان دارای رشد طبیعی و بیش‌فعال، تمرین متغیر نسبت به تمرین ثابت به یادداری و انتقال بهتری منجر شد.

 نتایج پژوهش حاضر نشان می‌دهد احتمالا در کودکان بیش‌فعال نیز مانند کودکان دارای رشد طبیعی تمرین متغیر در مقایسه با تمرین ثابت در یادگیری مهارت پاس فوتبال موثرتر است.