اثربخشی مقابله درمانگری بر عملکرد نبض زنان دارای استرس در روابط بین فردی

این مطالعه با هدف بررسی تاثیر مقابله‌درمانگری بر عملکرد نبض زنان دارای استرس در روابط بین‌فردی انجام شد. روش پژوهش به‌صورت نیمه‌آزمایشی و جامعه آماری شامل کلیه زنان دارای استرس در روابط بین‌فردی که فرزند نوجوان آنها در منطقه 2 شهر قم به تحصیل اشتغال داشتند. در همین راستا توسط نمونه‌‌گیری در دسترس، 100 نفر از زنان که فرزند نوجوان آنها در سال تحصیلی 1401-1400 در مدرسه آسیه قم مشغول به تحصیل بودند، به سوالات پرسشنامه وقایع استرس‌زای زندگی مک‌کابین و تامپسون، (1996) پاسخ دادند. از این افراد 34 نفر که بیشترین نمره از این پرسشنامه را کسب کرده بودند، انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه 17 نفری قرار گرفتند. در ادامه تعداد نبض هر دو گروه در سه مرحله اندازه‌گیری شد. ملاک‌های ورود به پژوهش عبارت بود از سن بین 25 تا 50 سال، تاهل و میزان تحصیلات بین پایه دهم تا دیپلم؛ ملاک‌های خروج از پژوهش عبارت بود از وجود بیماری‌های جسمی و روانی که مخل شرکت در جلسات درمانی و آموزشی باشد. گروه آزمایش در 14جلسه مقابله‌درمانگری و گروه آزمایش 14جلسه مداخله خنثی در زمینه آموزش‌های پزشکی و سلامت شرکت کردند. یافته‌های سه مرحله آزمون با روش آماری MANCOVA و توسط SPSS-26 بررسی شد. یافته‌ها نشان داد که مقابله‌درمانگری راهی مناسب برای بهبود نبض زنان دارای استرس در روابط بین‌فردی است. از همین‌رو این روش درمانی می‌تواند راهی برای بهبود عملکرد فیزیولوژیک قلب و بخصوص نبض زنان باشد.