تاثیر تمرین تناوبی سرعتی بر آنزیم های کبدی، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و مالون دی آلدئید بافت کبدی موش بزرگ آزمایشگاهی نر

هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین تناوبی سرعتی (SIT) بر میزان آنزیم های کبدی، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAC) و ماالوان-دی-آلدهید (MDA) بافت کبدی بود.

در یک کارآزمایی تجربی، 16 سر موش بزرگ آزمایشگاهی نر (موش) تصادفی به دو گروه کنترل (8=CO, n) و تمرین(8= EX, n) تقسیم شدند. موش ها پس از دوران سازگاری با محیط و آشنایی با تمرین، 8 هفته، هفته ای 3 جلسه تحت تمرین قرار گرفتند. در پایان دوره، پس از بیهوشی و خونگیری مستقیم از قلب، سرم برای سنجش های آنزیم های کبدی استخراج و بافت کبد جهت بررسی میزان TAC و MDA بافتی برداشته شد. برای تحلیل داده ها از آزمون آماری t مستقل در سطح آلفای 05/0 در محیط SPSS نسخه 22 استفاده شد.

تحلیل آماری داده ها حاکی از بالاتر بودن معنی دار میزان TAC بافت کبد گروه EX نسبت به گروه CO  بود (01/0=P)؛ اما تفاوت  معنی دار بین گروهی در رابطه با  میزان MDA بافتی کبد مشاهده نشد (24/0=P). در رابطه با میزان آنزیم های کبدی ALT (26/0=P) و GGT (44/0=P) نیز تفاوت بین گروهی معنی داری مشاهده نشد؛ اما میزان آنزیم  AST (01/0=P) و (001/0=P) ALP گروه EX نسبت به گروه CO به طور معنی داری کمتر بود.

نتیجه گیری:

 نتایج نشان داد، تمرین SIT باعث افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی و تغییرات مطلوب در میزان آنزیم های کبدی می شود و این نوع پروتکل تمرینی می تواند پیامد مفیدی بر وضعیت سلامتی وعملکردی کبد داشته باشد.