تاثیر 8 هفته تمرین استقامتی بر سیستم آنتی اکسیدانی گلوتاتیون و مالون دی آلدئید در موش های بزرگ آزمایشگاهی مبتلا به آرتریت روماتوئید

افزایش تولید رادیکال های آزاد در مفاصل ملتهب و اختلال در سیستم آنتی اکسیدانی در آرتریت روماتویید (RA) نقش دارد. شواهد نشان می دهد تمرین ورزشی موجب بهبود علایم آرتریت روماتویید می شود، هر چند مکانیزم آن به خوبی روشن نیست. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تمرین استقامتی بر روی سیستم آنتی اکسیدانی گلوتاتیون و تغییرات اکسیداتیو ناشی از آرتریت روماتویید در موش های بزرگ آزمایشگاهی بود.

در این مطالعه تجربی 30 سر موش بزرگ آزمایشگاهی از نژاد ویستار با میانگین 200 تا 250 گرم به طور تصادفی در 3 گروه کنترل سالم (C)، گروه کنترل آرتریت روماتوییدی (RA+C) و گروه آرتریت روماتوییدی همراه با تمرین استقامتی (RA+EX) قرار گرفتند (10=n). گروه های تمرینی برنامه تمرین را به مدت 8 هفته اجرا کردند. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی، درسطح معناداری 05/0 بررسی شدند.

نتایج نشان داد، آرتریت روماتویید به طور معنی دار سطح مالون دی آلدیید را افزایش داد و تمرینات استقامتی از این پاسخ جلوگیری کرد (05/0>P). همچنین، گلوتاتیون پراکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز در گروه RA+C به طور معنی دار در مقایسه با گروه RA+EX و C کاهش یافت (05/0>P). علاوه بر این، شدت علایم بالینی آرتریت روماتویید در گروه RA+EX به طور معنی دار کمتر از گروه  RA+C بود (05/0>P).

نتیجه گیری:

 یافته های ما نشان می دهد که تمرین استقامتی ممکن است در جلوگیری از تغییرات منفی در سیستم آنتی اکسیدانی گلوتاتیون و شاخص های استرس اکسیداتیو مربوط به آرتریت روماتویید مفید باشد.