اثربخشی مداخله تلقیح استرس بر نشانگرهای آزمایشگاهی و پیامدهای بالینی عمل جراحی پیوند عروق کرونر

 هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تلقیح استرس بر نشانگرهای آزمایشگاهی، مانند تغییرپذیری ضربان قلب و کورتیزول بزاقی و پیامدهای بالینی (اضطراب، استرس و افسردگی) بیماران تحت عمل جراحی پیوند عروق کرونر بود.

این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی با گروه های پیش، پس آزمون و آزمایش و کنترل است. جامعه پژوهش بیمارانی بودند که تحت عمل جراحی بای پس عروق کرونر قرار گرفتند و مراجعه کننده به مرکز توانبخشی بیمارستان قلب تهران بودند. نمونه پژوهش 30 نفر بود که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزار این مطالعه کیت کورتیزول، سنجش تغییر پذیری ضربان قلب و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس بود. گروه آزمایش به مدت ده جلسه ده دقیقه ای در معرض متغیر مستقل (آموزش ایمن سازی در برابر استرس) قرار گرفتند.

نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان می دهد که بین میانگین مقیاس های پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری افسردگی (P>0/001)، اضطراب (P>0/001)، استرس (P>0/001)، تفاوت معنی داری بین کورتیزول بزاق (P>0/001) و تغییرپذیری ضربان قلب (P>0/001) بین گروه آزمایش و گروه کنترل وجود دارد. همچنین معنادار بودن تاثیر متقابل مراحل و گروه آزمایش در متغیر تغییرپذیری ضربان قلب نشان می دهد که در مراحل پس آزمون و پیگیری، میانگین گروه آزمایش به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل و در سایر متغیرها کمتر از گروه کنترل است.

درواقع کاهش هیجانات منفی به دنبال آموزش تلقیح استرس نقش مهمی در پیشگیری از عوارض شدیدتر بیماری قلبی دارد و مداخلات بر اساس نتایج این مطالعه برای بیماران قلبی توصیه می شود.