نقش واسطه ای سازگاری اجتماعی در رابطه بین نظریه ذهن و خودکارآمدی با گرایش به شبکه های مجازی در دانش آموزان تیزهوش

هدف پژوهش حاضر نقش واسطه ای سازگاری اجتماعی در رابطه بین نظریه ذهن و خودکارآمدی با گرایش به شبکه های مجازی در دانش آموزان تیزهوش بود. روش پژوهش توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر تمامی 300 دانش آموزان تیزهوش مدرسه سمپاد متوسطه دوم در پایه 11 رشته تحصیلی تجربی در شهر گرگان در سال تحصیلی 1399-1398 بودند که تعداد 300 دانش آموز به روش سرشماری انتخاب شدند و با پرسشنامه گرایش به شبکه های مجازی مجردی و همکاران (1393)، پرسشنامه نظریه ذهن استیرمن (1994)، خودکارآمدی شرر (1982) و پرسشنامه سازگاری کالیفرنیا (1953) ارزیابی شدند. روش تجزیه و تحلیل از نوع تحلیل مسیر با نرم افزار 18SPSS و 23Amos استفاده شد. نتایج نشان داد، مدل پژوهش دارای برازش بوده و تایید شد و 58/0 از واریانس گرایش به شبکه های مجازی توسط نظریه ذهن، خودکارآمدی و سازگاری اجتماعی مورد تبیین قرار گرفت و سازگاری اجتماعی در رابطه ی بین نظریه ذهن با گرایش به شبکه های مجازی نقش واسطه ای دارا بود. تغییرات گرایش به فضای مجازی بر مبنای مستقیم نظریه ذهن و خودکارآمدی و غیرمستقیم سازگاری اجتماعی در دانش آموزان تیزهوش قابل تبیین است و این پژوهش تلویحات کاربردی برای مشاوران مدارس دارا می باشد. نتایج نشان داد، مدل پژوهش دارای برازش بوده و تایید شد و 58/0 از واریانس گرایش به شبکه های مجازی توسط نظریه ذهن، خودکارآمدی و سازگاری اجتماعی مورد تبیین قرار گرفت و سازگاری اجتماعی در رابطه ی بین نظریه ذهن با گرایش به شبکه های مجازی نقش واسطه ای دارا بود. تغییرات گرایش به فضای مجازی بر مبنای مستقیم نظریه ذهن و خودکارآمدی و غیرمستقیم سازگاری اجتماعی در دانش آموزان تیزهوش قابل تبیین است و این پژوهش تلویحات کاربردی برای مشاوران مدارس دارا می باشد.