بررسی تاثیر مهارت مثبت اندیشی بر اخلاق حرفه ای و خشنودی شغلی کارکنان

کارکنان دانشگاه به عنوان زمینه سازان شرایط مورد نیاز تعلیم و تربیت هر جامعه ای باید مجهز به اخلاق حرفه ای و خشنودی شغلی مطلوب باشند. لذا نیاز به آموزش مداوم دارند تا با استفاده از سنجش جامع بتوان از موثر بودن نتایج آموزش آنان آگاهی یافت. بر این اساس هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر مهارت مثبت اندیشی بر اخلاق حرفه ای و خشنودی شغلی کارکنان دانشگاه بود. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه و مرحله پیگیری است. جامعه آماری این مطالعه شامل 55 نفر از کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد سوسنگرد در سال 1397 بود. از میان آنان، افرادی که در مرحله پیش آزمون اخلاق حرفه ای و خشنودی شغلی، نمره آنها یک انحراف معیار پایین تر از میانگین بود به صورت تصادفی ساده؛ 24 نفر انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایشی و گواه تقسیم شدند و در هر گروه 12 نفر قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه اخلاق حرفه ای کادوزیر (2002) و خشنودی شغلی اسپکتور (1997) گردآوری شدند. گروه آزمایشی به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای و هر هفته فقط یک جلسه آموزش مهارت مثبت اندیشی به عنوان مداخله دریافت نمود. در حالی که گروه گواه هیچ آموزشی را دریافت ننمود. تجزیه و تحلیل داده ها به روش تحلیل کوواریانس یک متغیری و چند متغیری انجام شد. نتایج در دو مرحله پس آزمون و پیگیری نشان داد که آموزش مهارت مثبت اندیشی، بر اخلاق حرفه ای و خشنودی شغلی کارکنان دانشگاه اثر مثبت معنی داری دارد. برحسب این نتایج مدیران دانشکده ها و دانشگاه ها می توانند از آموزش مهارت مثبت اندیشی برای افزایش اخلاق حرفه ای و خشنودی شغلی کارکنان دانشگاه استفاده نمایند.