مقایسه اثربخشی موسیقی درمانی و درمان شناختی-رفتاری بر اختلال اضطراب اجتماعی و نشانه های وابسته به آن در نوجوانان 15 تا 18 ساله

اضطراب اجتماعی یکی از اختلالات شایع دوره نوجوانی است که می‌تواند تاثیر منفی بر سلامت نوجوانان داشته باشد. هدف این مطالعه مقایسه اثربخشی موسیقی‌درمانی و درمان شناختی-رفتاری بر اختلال اضطراب اجتماعی و نشانه‌های وابسته به ‌آن در نوجوانان بود.

روش پژوهش حاضر از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون به‌همراه گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی نوجوانان 15تا18ساله دارای اختلال اضطراب اجتماعی مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره روان‌شناسی شهر کرج در سال 1398 تشکیل دادند. از بین آن‌ها شصت نفر از نوجوانان واجد شرایط داوطلب به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (هر گروه بیست نفر) تقسیم شدند. گروه‌های آزمایش درمان شناختی-رفتاری و موسیقی‌درمانی را طی هشت جلسه نوددقیقه‌ای به‌صورت هفتگی دریافت کردند؛ اما برای گروه گواه، درمانی ارایه نشد. جمع‌آوری داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه اختلال اضطراب اجتماعی (کانور و همکاران، 2000) صورت گرفت. داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس تک‌‌متغیره و نرم‌افزار SPSS نسخه 22 تحلیل شد. سطح معناداری آزمون‌ها 0٫05 در نظر گرفته شد.

نتایج نشان داد، هر دو درمان موسیقی‌درمانی و درمان شناختی-رفتاری بر اجتناب، ترس اجتماعی و ناراحتی فیزیولوژیکی نوجوانان موثر است (0٫001>p)؛ همچنین درمان شناختی-رفتاری درمقایسه با موسیقی‌درمانی در کاهش اجتناب، ترس اجتماعی و ناراحتی فیزیولوژیکی تاثیر بیشتری دارد (0٫001>p).

براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان گفت، درمان شناختی-رفتاری درمقایسه با موسیقی‌درمانی تاثیر بیشتری بر کاهش علایم اختلال اضطراب اجتماعی دارد و می‌توان از این درمان برای کاهش مشکلات روان‌شناختی نوجوانان استفاده کرد.