بررسی اثربخشی برنامه جامع تقویت کنش های حسی و حرکتی خانواده محور بر مهارت های حرکتی در کودکان با نشانگان داون

کودکان مبتلا به نشانگان داون در پردازش و یکپارچگی حسی‌حرکتی و مهارت‌های حرکتی نقص‌هایی را نشان می‌دهند؛ ازاین‌رو پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه جامع تقویت کنش‌های حسی و حرکتی خانواده‌محور بر مهارت‌های حرکتی در کودکان با نشانگان داون انجام شد.

روش‌بررسی: 

روش پژوهش، نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری یک‌ماهه بود. جامعه ‌آماری را تمامی کودکان با نشانگان داون همراه با والدین آن‌ها تشکیل دادند که در سال 98-1397 به کلینیک‌های توان‌بخشی سعادت و آوا در شهرستان کاشمر مراجعه کردند. بیست والد که فرزندان آن‌ها در مقیاس‌های رشد حرکتی پی‌بادی (فولیو و فیوول، 1983) نمرات کمتری داشتند (بازه نمره صفر تا 2)، براساس نمونه‌گیری دردسترس، به‌عنوان نمونه به‌طور داوطلبانه وارد مطالعه شدند. سپس با انتساب تصادفی در گروه آزمایش و گروه گواه (هر گروه ده نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش (والدین دارای فرزند مبتلا به سندرم داون) درمان تقویت کنش‌های حسی‌حرکتی خانواده‌محور را در هشت جلسه دریافت کرد و مهارت‌های حرکتی فرزندان شرکت‌کنندگان در سه مرحله با استفاده از مقیاس‌های‌ رشد حرکتی پی‌بادی (فولیو و فیوول، 1983) سنجیده شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 و روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌ مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری 0٫05 صورت گرفت.

یافته‌ها: 

اثر زمان، اثر گروه و تعامل بین زمان و گروه بر مهارت‌های حرکتی درشت و ظریف معنادار بود (0٫001<p). در گروه آزمایش، میانگین نمرات متغیرهای مهارت‌های حرکتی درشت و مهارت‌های حرکتی ظریف در مراحل پس‌آزمون و پیگیری درمقایسه با پیش‌آزمون تفاوت معناداری داشت (0٫001>p) و اثر مداخله تا مرحله پیگیری برای متغیرهای مهارت‌های حرکتی درشت (0٫812=p) و ظریف (0٫795=p) تداوم داشت.

نتیجه‌گیری: 

برنامه جامع تقویت کنش‌های حسی‌حرکتی به‌طور معناداری میزان مهارت‌های حرکتی درشت و ظریف کودکان با نشانگان داون را افزایش می‌‌دهد؛ بنابراین به‌نظر می‌رسد، اعمال روش‌های درمانی مانند تقویت کنش‌های حسی‌حرکتی خانواده‌محور موجب تاثیرات مثبتی در بهبود مهارت‌های حرکتی شود.