بررسی تاثیر متغیر تعدیل گر انگیزش نوسازی بر رابطه میان سرمایه های تحولی و رفتارهای پرخطر در دانشجویان مقطع کارشناسی

 رفتارهای پرخطر دانشجویان یکی از چالش‌های اساسی جامعه است که در پیشگیری از بروز آن و نیز تحول مثبت جوانی به سرمایه‌های تحولی و انگیزش نوسازی توجه ویژه‌ای می‌شود؛ ازاین‌رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر متغیر تعدیل‌گر انگیزش نوسازی بر رابطه سرمایه‌های تحولی و رفتارهای پرخطر در دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه‌های شهر همدان انجام شد.

روش‌ بررسی:

 این پژوهش، مطالعه‌ای مقطعی از نوع همبستگی بود که با استفاده از روش مدل‌سازی معادلات ساختاری انجام شد. جمعیت آماری آن را دانشجویان 18تا24ساله مقطع کارشناسی مشغول به تحصیل در دانشگاه‌های (اعم‌از دولتی و غیردولتی) شهر همدان در سال تحصیلی 99-1398 تشکیل دادند و 486 نفر به‌روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده‌ها، مقیاس سنجش رفتارهای انحرافی دانشجویان (علی‌وردی‌نیا و یونسی، 1394)، پروفایل سرمایه‌های تحولی (انستیتو پژوهشی مینه‌سوتا، 2005) و مقیاس پیشرفت‌‌طلبی (انستیتو پژوهشی مینه‌سوتا، 2002) بود. داده‌ها با ‌استفاده ‌از نرم‌افزارهای SPSS نسخه 24 و SmartPLS نسخه 3 و روش مدل‌سازی معادلات ساختاری در سطح معناداری 0٫05 تحلیل شد.

یافته‌ها: 

نتایج نشان داد سرمایه‌های تحولی تاثیر منفی و معناداری بر رفتارهای پرخطر داشت (0٫378-=بتا و  0٫001>p) و اثر تعدیلگری انگیزش نوسازی بر رابطه سرمایه‌های تحولی و رفتارهای پرخطر، مثبت و معنادار بود (0٫303=بتا، 0٫001>p). همچنین شاخص‌های نکویی برازش مدل در هر دو بخش مدل اندازه‌گیری و ساختاری از برازش خوبی برخوردار بودند (0٫067=SRMR، 0٫432=GOF).

نتیجه‌گیری: 

براساس یافته‌های این پژوهش، سرمایه‌های تحولی در کاهش رفتارهای پرخطر جوانان دانشجویی که دارای انگیزش نوسازی بیشتری هستند، تاثیر بیشتری دارد.