ارائه مدل تخصیص بهینه به آسیب دیدگان در حوادث

مطالعه حاضر یک پژوهش آمیخته اکتشافی است که در سال 1398 با هدف ارایه مدل شاخص های موثر بر تخصیص بهینه منابع به آسیب دیدگان در حوادث انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق را اساتید دانشگاه متخصص مدیریت بحران، کارکنان اورژانس و امدادگران هلال احمر در شیراز تشکیل می دهند که تعداد آن ها برابر با 400 نفر می باشد. حداقل حجم نمونه مطابق با جدول مورگان برابر با 196 نفر تعیین شد که به شیوه نمونه گیری، تصادفی طبقه ای متناسب با حجم جامعه انتخاب شدند. با استفاده از تکنیک توزیع دوجمله ای، از بین 58 عوامل کلیدی موفقیت تخصیص بهینه منابع که از طریق پرسشنامه باز بر اساس نظرات خبرگان استخراج شده بودند، 44 شاخص حذف و 14 شاخص انتخاب شدند. این 14 عامل بر اساس تکنیک تحلیل عاملی اکتشافی در 4 دسته کلی «عوامل مدیریتی، نیروی انسانی، وضعیت منطقه، اقلام و تجهیزات» قرار گرفتند. با استفاده از تکنیک تحلیل عاملی تاییدی (نرم افزار لیزرل)، برازش مدل پیشنهادی مورد تایید قرار گرفت.