تحلیل معنایی نور و رنگ در معماری ایرانی-اسلامی؛ نمونه موردی: مسجد کبود تبریز

از قرنها پیش دانسته شده بود که رنگ میتواند تاثیر فوق العادهای بر احساسات، هماهنگی درون و حتی سامتی داشته باشد. عنصر رنگ مقوله ای است که در زمینه های مختلف، برو ی آن مطالعه شده و کاربردهای رنگی تا حدودی در زمانها و بافت ها مختلف مشخص گردیده است. از میان آفرینش های انسان، معماری کاملترین و جامعترین هنر است و بنابراین در هنرها موقعیت محوری دارد. معماری نمایش دهنده گونا گونی ابزارها و تعدد حالات رسیدن به وحدت است. معماری ایران همیشه دارای معنا بوده، چرا که در ایران بعلت درخشندگی شدید اشعه آفتاب در اکثر پهنه این سرزمین و شفافیت هوا در مناطق مرتفع و تجزیه نور و نیاز به ز یستن به فضاهای روشن به عنوان جزیی از زندگی ایرانیان در سراسر تار یخ بوده. نور سمبل وجودی و یک حضور روحانی در سختی ماده نفوذ کرده و آن را تبدیل به یک صورت شریف و زیبا و شایسته که محل استقرار روان انسانی باشد که جوهر او نیز ر یشه در عالم نور دارد، عالمی که جز عالم روح نیست و در کل حضور نور به شیوه هوشمندانه ای در جهت انتقال مفاهیم معنوی در ایران استفاده شده است. با توجه به اینکه رنگ و نور از جمله مهمترین و موثرترین ابعاد دخیل در معماری سنتی ایران به شمار می آید، در تحقیق پیش رو، به بررسی و شناخت هرچه بیشتر مفاهیمی همچون نور، رنگ، فضا و معماری کالسیک ایران پرداخته شده، که در این روند مسجد کبود تبریز نیز جهت تکمیل مطالعات به عنوان نمونه موردی انتخاب گشته است.