اثر اوارکتومی بر عملکرد همودینامیکی و سطح متابولیت های اکسید نیتریک در قلب موش های صحرایی

شیوع بالای بیماری های قلبی-عروقی در زنان بعد از یایسگی مشاهده می گردد. هدف این مطالعه بررسی اثر اوارکتومی طولانی مدت بر عملکرد همودینامیکی و متابولیت های اکسید نیتریک (NOx) در قلب در موش‌ های صحرایی اوارکتومی شده است.

موش صحرایی ماده نژاد ویستار (تعداد 14 سر) به 2 گروه کنترل و اوارکتومی شده تقسیم شدند. مدل اوراکتومی در موش های صحرایی 6 ماهه با استفاده از روش برداشت دوطرفه تخمدان با ایجاد دو برش پوستی در ناحیه پشتی-جانبی ایجاد شد. شاخص های عملکرد همودینامیکی قلب شامل اختلاف فشار سیستولی با دیاستولی بطن چپ (Left ventricular developed pressure, LVDP)، حداکثر سرعت افزایش فشار در واحد زمان در بطن چپ (dp/dt+) و حداکثر سرعت کاهش فشار در واحد زمان در بطن چپ (dp/dt-) در زمان سیستول، یازده ماه بعد از اوراکتومی، اندازه گیری شدند. در انتهای مطالعه، سطح NOx در بطن چپ قلب و سرم اندازه گیری شد.

در انتهای مطالعه، گروه اوارکتومی شده دارای LVDP (19 درصد، P=0/001)، dp/dt+ (30 درصد، P<0/001) و dp/dt- (23 درصد، P=0/004) پایین تر نسبت به گروه کنترل بودند. همچنین گروه اوارکتومی شده نسبت به گروه کنترل دارای سطح پایین تر NOx سرمی (30 درصد، P=0/021) بود؛ سطح قلبی NOx نیز در موش های اوارکتومی شده پایین تر بود (31 درصد)، اما از نظر آماری معنی دار نبود (P=0/056).

اوارکتومی طولانی مدت باعث اختلال در عملکرد همودینامیکی قلب در موش های صحرایی اوارکتومی شده می گردد که با کاهش سطح سرمی NOx همراه است.

این یافته‌ها نشان دهنده اختلال عملکرد طبیعی قلب به دنبال کمبود طولانی مدت استروژن در موش های صحرایی اوارکتومی شده است، و از نظر پیشگیری و درمان مشکلات قلبی در زنان یایسه حایز اهمیت است، اما باید در انسان نیز تایید شود.