نقش میانجی عزت نفس سازمانی در رابطه بین سایش اجتماعی و سکوت سازمانی از دیدگاه اعضای هیات علمی دانشگاه بیرجند

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی عزت نفس سازمانی در رابطه بین سایش اجتماعی و سکوت سازمانی انجام گرفت. روش پژوهش، توصیفی - همبستگی با تاکید بر معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل اعضای هیات علمی دانشگاه بیرجند در سال تحصیلی 98-97 به تعداد 323 نفر بود که با استفاده از جدول مورگان حجم نمونه 175 نفر برآورد گردید و گزینش آنان با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده صورت گرفت. برای سنجش متغیر سکوت سازمانی از پرسشنامه ونداین و همکاران (2003)، برای سنجش سایش اجتماعی از پرسشنامه دافی (2002) و برای سنجش عزت-نفس سازمانی از پرسشنامه پیرس و همکاران (1989) استفاده شد. ضریب پایایی پرسشنامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ بررسی و به ترتیب برابر با 93/0، 95/0 و 96/0 برآورد گردید. تجزیه و تحلیل داده ها به کمک دو نرم-افزار SPSS و Amos صورت پذیرفت. نتایج پژوهش نشان داد که روابط بین متغیرهای پژوهش در سطح 05/0 معنادار بود به گونه ای که با افزایش یک انحراف استاندارد در نمره سایش اجتماعی، سکوت سازمانی 27/0 انحراف استاندارد افزایش خواهد یافت و با افزایش یک انحراف استاندارد در عزت نفس سازمانی، سکوت سازمانی 34/0- انحراف استاندارد کاهش خواهد یافت. علاوه بر آن عزت نفس سازمانی نقش میانجی بین سایش اجتماعی و سکوت سازمانی ایفا می کند. الگوی معادلات ساختاری از برازش خوبی برخوردار بود و همه شاخص های برازش الگو در دامنه قابل قبول قرار داشتند. نتایج حاکی از آن بود که سایش اجتماعی باعث کاهش عزت نفس سازمانی می شود و کاهش عزت نفس، رفتارهای ناسالم سازمانی از جمله سکوت را افزایش خواهد داد. بنابراین لازم است سازمانها، راهکارهای عملی جهت کاهش سایش اجتماعی اندیشیده و پیاده سازی کنند تا از طریق بهبود تعاملات بین فردی، سکوت سازمانی را رفع کنند.