رفتارشناسی تربیت دینی در خانواده شهدا

مسیولیت اصلی تربیت و انتقال فرهنگ در درجه اول، متوجه خانواده است که اولین و مهم ترین پایگاه شکل گیری و رشد شخصیت و فرهنگ افراد به شمار می آید.[1] از نگاه دینی، والدین باید نسبت به امور دینی و اخلاقی فرزندان خود اهتمام داشته باشند تا فرزند به روش صحیح تربیت شود و راه و رسم بندگی و سعادت را بیاموزد. امام سجاد ع درباره وظیفه پدر نسبت به تربیت دینی فرزندش فرموده است: «و انک‏ مسیول‏ عما ولیته‏ من‏ حسن‏ الادب‏ و الدلاله علی‏ ربه‏؛[2] تو (پدر) نسبت به فرزند خود مسوول هستی که او را نیکو تربیت نمایی و او را به سوی پروردگارش رهنمون شوی».بی شک اگر تربیت فرزندان که عناصر تشکیل دهنده جامعه هستند، مبتنی بر فرهنگ ایثار و شهادت باشد؛ می توان مدعی شد که کاربردی ترین و منطبق ترین الگو برای تربیت دینی را برگزیده ایم؛ چرا که هشت سال دفاع مقدس دارای پشتوانه فرهنگ دینی، سیاسی و ملی است و خاستگاه اصلی تعیین وظایف و ارزش های اخلاقی که رزمندگان بدان پایبند بودند، منبعث از باورها و اعتقادات دینی آنان بود. انطباق اندیشه اسلامی و تاثیرگذرای گفتمان تشیع در دفاع مقدس، به اندازه ای گستره و فراگیر بود که به جرات می توان گفت در جزیی ترین رفتار و اندیشه رزمندگان ظهور و بروز داشت. همچنین تربیت مبتنی بر ایثارگری و شهادت طلبی نقش بسزایی در حفظ دین و ارزش های آن و استقلال کشور ایفا می کند. تبیین و شناساندن فرهنگ ایثار و شهادت، از مکانیزم های دفاعی اسلام برای تسلیح جامعه در برابر هجوم فرهنگ های غیرخودی است.[3] در نتیجه دفاع مقدس را می توان دانشگاه فرهنگ و سبک زندگی اصیل ایرانی اسلامی خواند و مطالعه زندگی نامه شهدا، ارتباط با والدین و خانواده شهدا و استفاده از الگوهای تربیتی سیره شهدا را می توان به عنوان معیار تربیت صحیح و اسلامی به خانواده های عصر حاضر معرفی کرد تا با تربیت خانوادگی مبتنی بر آموزه های ایثار و شهادت، بتوانند فرهنگ ایثارگری و شهادت طلبی را در جامعه ارتقا بخشند.