شناسایی ترکیبات شیمیایی و مقدار کربوهیدرات های محلول در مان شکر تیغال (Trehala manna)

یکی از چالش برانگیزترین مسایل در صنایع غذایی و دارویی، یافتن ساکاریدهای موثر و ایمن از منابع طبیعی، در مقایسه با نمونه های مصنوعی آن است که می توانند عوارض جانبی داشته باشند. در این راستا، مان شکر تیغال(Trehala manna) منبع امیدوار کننده ای در نظر گرفته شد که از اصلی ترین مانهای طبیعی تولید شده در طبیعت است و توسط برخی از گونه های شکر تیغال Echinopes در پاسخ به فعالیت حشرات تولید می شود.

نمونه های مان شکر تیغال از مناطق شیراز، جهرم، بنارویه، تهران، سبزوار و مهریز جمع آوری شد و دی ساکاریدهای محلول در آب و سایر اجزای شیمیایی آن تعیین شد.

بیشترین درصد پروتیین (97/2%)، چربی (87/0 %)، رطوبت (83/0 %)، فیبر (83/0 %) و خاکستر (51/3%) به ترتیب مربوط به نمونه های جهرم، سبزوار، مهریز، جهرم، بنارویه بود. نمونه بنارویه دارای بیشترین نسبت ترهالوز (11/17 درصد) بود. اما نمونه شیراز دارای بیشترین میزان قند کل (115 میلی گرم در گرم) و قند محلول در آب (45 میلی گرم در گرم) در بین سایر نمونه ها بود. مقدار ساکارز، گلوکز و فروکتوز به ترتیب 1/4-8/2، 6/7- 5/4 و 6/4- 1/2 میلی گرم بر گرم بود. در همه موارد اختلاف معنی دار بود (05/0>p) .

منشا مان های شکر تیغال در مناطق مختلف ایران بر ترکیبات شیمیایی آن به ویژه ترهالوز تاثیر بسزایی داشت. در این راستا، مان شکر تیغال از منطقه بنارویه می تواند به عنوان منبع مناسب ترهالوز (17.11 درصد) برای مصارف صنعتی و تولید غذای کاربردی مورد استفاده قرار گیرد.