بررسی اعتبار و پایایی روش های بالینی و تصویر برداری در ارزیابی دیازتازیس رکتی: مروری نظام مند

دیازتازیس رکتی اغلب به دنبال بارداری در زنان ایجاد می شود و ممکن است باعث عوارضی مانند کمردرد، درد لومبوپلویک و اختلالات کف لگن شود. برای تعیین نیاز به جراحی و بهبودی در پاسخ به درمان، مشخص شدن دقیق ترین روش ارزیابی اهمیت دارد. بنابراین هدف این مطالعه مرور شواهد مرتبط با ارزیابی دیازتازیس رکتی می باشد.

ابتدا جست وجو در پایگاه های اطلاعاتی Web of Science، Pro Quest، EM base، PubMed، Google Scholar، AMED و Scopus با استفاده از کلید واژه های مرتبط تا ژوین 2020 انجام گرفت. سپس طبق معیارهای ورود و خروج، مقالات انتخاب و کیفیت مطالعات با چک لیست COSMIN سنجیده شد. اطلاعات مقالات استخراج و جدول مربوط به ویژگی ها و یافته ها ثبت گردید.

از 18 مقاله وارد شده، تکرارپذیری و اعتبار روش عرض انگشت، کالیپر و اولتراسونوگرافی (یک، یک و نه مطالعه)، بررسی شد. هم چنین مقایسه ی اعتبار روش های اولتراسونوگرافی و جراحی، سی تی اسکن و خط کش، ام آر آی و خط کش، عرض انگشت و اولتراسونوگرافی، اولتراسونوگرافی و کالیپر (یک، دو، یک، یک، دو مطالعه) انجام شد. اکثر شواهد موجود در زمینه ی اولتراسونوگرافی بوده و ICC مرتبط با این روش و روش کالیپر بالای 9/0 می باشد. ICC توافق این دو روش در بالای ناف بیش تر از 7/0 و زیر ناف کم تر از 5/0 می باشد. توافق بین آزمونگرها در روش عرض انگشت متوسط (%5/62) است. در رابطه با سایر روش ها اطلاعات کافی در دسترس نمی باشد.

روش اولتراسونوگرافی و کالیپر تکرار پذیری و اعتبار بالایی در ارزیابی دیازتازیس رکتی دارند. هم چنین غیرتهاجمی و ایمن می باشند. با توجه به امکان اندازه گیری پویا با روش اولتراسونوگرافی و محدودیت های استفاده از روش کالیپر به نظر می رسد بهترین روش ارزیابی در این زمینه، اولتراسونوگرافی باشد. هم چنین به علت ناهمگن بودن مطالعات قبلی، انجام مطالعات جدید در ارزیابی دیازتازیس رکتی ضروری به نظر می رسد.