برهم کنش مهار سیستم گلوتاماترژیک و ورزش هوازی بر رفتار شبه اضطرابی در موش های صحرایی

رفتارهای جستجوگرانه در جوندگان به‌عنوان شاخصی از رفتارهای اضطرابی هستند، در مطالعه حاضر اثر توام ورزش هوازی با شدت‌های مختلف و مهار سیستم گلوتامات بر رفتار جستجوگرانه در موش‌های صحرایی بررسی شده است.

در این مطالعه تجربی80 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به‌طور تصادفی به 10 گروه 8 تایی شامل شاهد، دیازپام (6/0 میلی‌گرم در هر کیلوگرم)، دو دوز MK-801 (1/0 و 05/0 میلی‌گرم در هر کیلوگرم)، دو گروه تمرین هوازی حاد (شدت متوسط و پایین)، دو گروه تمرین هوازی حاد (شدت متوسط و پایین) + دوز 1/0 MK-801، دو گروه انجام‌دهنده تمرین هوازی حاد (شدت پایین و متوسط) + دوز 05/0 MK-801 تقسیم شدند. در روز آزمایش بلافاصله پس از انجام تمرین ورزشی، دارو تزریق شد و پس از 30 دقیقه رفتارهای جستجوگرانه با استفاده از جعبه باز بررسی شد.

تمرین ورزشی با شدت پایین و متوسط به همراه MK-801 با دوز 05/0 به‌طور معناداری موجب افزایش دفعات بلند شدن حیوان روی دو پا و کاهش تعداد لیسیدن و خاراندن بدن و دفعات اجابت مزاج در مقایسه با گروه‌های شاهد و MK-801 شد (به هم‌چنین، تمرین ورزشی با شدت پایین و متوسط به‌همراه تجویز MK-801 با دوز 1/0 به‌طور معناداری موجب افزایش دفعات بلند شدن حیوان روی دو پا و کاهش تعداد لیسیدن و خاراندن بدن و دفعات اجابت مزاج در مقایسه با گروه‌های شاهد و MK-801 شد (به ترتیب 001/0P<، 001/0P< و 05/0P<).

نتایج حاضر پیشنهاد می‌کند که استفاده از ورزش همراه با مهار گیرنده NMDA می‌تواند بر رفتارهای جستجوگرانه ناشی از اضطراب در حیوانات موثر باشد.