بررسی آزمایشگاهی میزان بازماندگی و رشد چهار سویه آرتمیا ارومیانا ، آرتمیا فرانسیسکانا ، آرتمیای پاکستان و ترکمنستان

این تحقیق با هدف مقایسه میزان بازماندگی و رشد چهار جمعیت جغرافیایی از گونه های دوجنسی آرتمیا ارومیانا، فرانسیسکانا و گونه های بکرزا (پارتنوژنتیک) پاکستان و ترکمنستان پرورش یافته در شرایط آزمایشگاهی یکسان و ثابت محیطی و تعیین بهترین گونه برای آبزی پروری در مورد آرتمیاهای مورد مطالعه در سال 1392 انجام شد. سیست هرسویه آرتمیا طبق دستورالعمل استاندارد تخم گشایی شده و ناپلی های بدست آمده تحت شرایط شوری80گرم درلیتر با دمای آب 1±25 درجه سانتی گراد با دوره نوری12 ساعت روشنایی و 12 ساعت تاریکی در شرایط آزمایشگاهی توسط جلبک تک سلولیDunalliella tertiolecta تغذیه و پرورش داده شدند. میزان رشد و بازماندگی آرتمیا در روزهای 8، 11، 14، 17 و20 پرورش تعیین شد. بررسی آماری میزان بازماندگی گونه های آرتمیا در طی دوره پرورش نشان دهنده بیشترین درصد بازماندگی در آرتمیا فرانسیسکانا با 8/99 درصد و کمترین در آرتمیای ترکمنستان (1/92 درصد) بود. مقایسه میانگین رشد طولی آرتمیا درطی دوره پرورش بیشترین رشد طولی(1053± 3/8554میکرون) را در آرتمیای پاکستان و کمترین رشد (984±9/6058 میکرون) در آرتمیا فرانسیسکانا نشان داد. بنابر این میزان بازماندگی در گونه های دوجنسی و میزان رشد در آرتمیاهای پارتنوژنتیک نسبت به گونه های دیگر بیشتر می باشد.