واکاوی آسیب های فرهنگی - اجتماعی جریان های نوپدید فرهنگی و راهبردهای مدیریتی آن (مطالعه موردی عرفان حلقه)

هدف نوشتار حاضر، واکاوی آسیب های فرهنگی- اجتماعی عرفان حلقه در ایران از یکسو و ارایه راهبردهای مدیریتی در این خصوص، از سوی دیگر است. در این مطالعه، با استفاده از تکنیک مصاحبه، داده ها و اطلاعات گردآوری شده است. جامعه هدف پژوهش مشتمل بر دو گروه، مروجان و اعضای جریان نوپدید عرفان حلقه در ایران و نیز، خبرگان و متخصصان در حوزه مورد مطالعه می باشد. حجم نمونه با استفاده از روش اشباع نظری و از هر گروه 30 نفر جهت مصاحبه انتخاب شد. شیوه نمونه گیری به صورت غیراحتمالی (نمونه گیری هدفمند و گلوله برفی)، صورت گرفت. داده های گردآوری شده با استفاده از شیوه تحلیل محتوای کیفی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها حاکی از آن است که مهمترین آسیب های فرهنگی عرفان حلقه در ایران شامل: دین ستیزی و تضعیف اعتقادات دینی، نفی و تعالی زدایی از خداوند، ترویج قرایتی نوین از اسلام، شخصی سازی دین، مخدوش کردن چهره عرفان اصیل و حقیقی، تناسخ باوری، ترویج سبک زندگی مبتنی بر فردگرایی و لذت دنیایی، تحت الشعاع قراردادن هویت اسلامی، و مهمترین آسیب های اجتماعی آن شامل خودکشی، طلاق، شکاف و از هم گسیختگی خانوادگی، سوءاستفاده و کلاهبرداری، کاهش اعتماد اجتماعی، از دست دادن موقعیت اجتماعی، تضعیف شعایر و آیین های مشترک، آسیب رساندن به نزدیکان، انزوا طلبی و گریز از مسیولیت اجتماعی، سرسپردگی محض، ارتکاب مفاسد اخلاقی و اجتماعی، ارتباط با نامحرم، کلاهبرداری، مشکلات و اتخلافات خانوادگی و... می باشد. مهمترین راهبردهای مدیریتی این جریان نوپدید شامل آگاهی بخشی و اطلاع رسانی، تقویت بنیه ی اعتقادی و معنوی، توسعه سرمایه اجتماعی، مدیریت اوقات فراغت، تقویت کارکرد نهادهای ذیربط، تقویت نهادی، کاهش آسیب های اجتماعی، سرسپردگی محض، سوء استفاده و کلاهبرداری می باشد.