مطالعه کیفی پیامدهای بی خانمانی در شهر تهران

بی خانمان ها، از آسیب پذیرترین و مطرودترین گروه های شهری هستند که با مشکلات پیچیده ای درگیرند. این مطالعه به بررسی پیامدهای بی خانمانی مردان در سطح شهر تهران و در ابعاد مختلف آن پرداخته است.

پژوهش حاضر با روش کیفی و مشارکت مردان بی خانمان و مطلعین کلیدی انجام شده است. شیوه نمونه گیری به صورت نمونه گیری هدفمند است. ابزار جمع آوری اطلاعات، تکنیک مشاهده و مصاحبه عمیق نیمه ساختارمند با روش تجزیه و تحلیل مضمون است.

در فرایند تحلیل و مضمون بندی یافته ها، در سطح فرد، مضامین اختلالات روانی، تروما، مرگ، شکل گیری هیجانات و احساسات منفی، اعتیاد و درونی شدن فرهنگ بی خانمانی، در سطح جامعه، مضامین خشونت و درگیری، خرید و فروش مواد، سرقت/خفت گیری، پیوستن به گروه های مجرمانه، قمار، شیوع بیماری های پرخطر در سطح جامعه، طرد اجتماعی و زندان و پیامدهای آن، در سطح محله، مضامین ناامنی در محلات شهری، نارضایتی در ساکنان، احساس بدنامی اجتماعی/فرودستی محله ای، فروپاشی شیرازه و هویت محله ای و نقل مکان به دیگر محلات و در سطح خانواده تضعیف و فروپاشی شبکه ارتباطی فرد با خانواده استخراج شد.

نتایج پژوهش نشان می دهد که ساز و کارهای حاکم بر این مسیله به گونه ای است که نه تنها زندگی فرد بی خانمان را در ابعاد مختلف تحت تاثیر منفی خود قرار می دهد، بلکه در سطوح مختلف تولید آسیب می کند. به گونه ای که می توان از درهم تنیدگی آسیب های اجتماعی مرتبط با بی خانمانی در سطح شهر تهران نام برد.