بررسی فقهی راه کارهای افزایش سرمایه اجتماعی در حکومت اسلامی

سرمایه اجتماعی را می توان مجموعه ای از عناصر؛ نظیر انسجام، اعتماد و هنجارها دانست که توجه به آن‎ها می ‎تواند موجب افزایش هم‎کاری افراد با یک‎دیگر گردد. در تعالیم اسلامی ظرفیت‎های بی بدیلی وجود دارد که حکومت اسلامی می‎تواند از آن‎ها در راستای ارتقای سرمایه اجتماعی بهره جوید و از آن‎جا که ارتقای سرمایه اجتماعی در جامعه منجر به افزایش امنیت و کاهش بسیاری از آسیب‎های اجتماعی می‎شود، بی توجهی به آن‎ها نیز می‎تواند بحران‎های محتملی را رقم زده و هزینه‎های گزافی را بر گرده جامعه تحمیل نماید. این پژوهش بر آن است که با واکاوی در متون اسلامی، شاخص‎هایی را که منجر به تولید و بازتولید سرمایه اجتماعی می‎شوند، شناسایی تا با امکان‎سنجی و کاربست آن‎ها در حکومت اسلامی نتایج مطلوبی حاصل شود. روش تحقیق در این مقاله کیفی و مبتنی بر نظریه زمینه‎ای(گرندد تیوری) است. توجه و کاربست آموزه‎های اسلامی در عرصه‎های مختلف فردی و اجتماعی، منجر به قوام و انباشت سرمایه اجتماعی می‎شود. دستاوردهای پژوهش نیز حاکی از آن است که در بسیاری از تعالیم اسلامی به‎طور تلویحی شرح مضامین سرمایه اجتماعی رفته است. ازاین‎روی، حکومت اسلامی می‎تواند از آن ظرفیت بی بدیل در راستای تحقق‎بخشیدن به امکان افزایش سرمایه اجتماعی سود جوید.