تحلیل داده ها و مدلسازی علل تامه تصادفات جاده ای در شرایط نا مساعد جوی: محور تهران قزوین (جاده قدیم)

هدف این مقاله مدلسازی علل ایجابی علل تامه تصادفات جاده ای با استفاده از تحلیل داده های گزارشات پلیس راهور است.

برای نیل به هدف تحقیق ابتدا از مطالعه متون و تحلیل داده های گزارشات پلیس راهور در محدوده 1399-1390 ، تصادفاتی که در یکی از شرایط نامساعد اقلیمی یعنی، بارندگی، یخبندان، برف و کولاک و مه رخ داده اند، استفاده شده است؛ مصاحبه هایی نیز با افسران کارشناس تصادفات جاده ای در محور تهران-قزوین (جاده قدیم) (7نفر) و البته تعدادی از رانندگان (که در این مسیر دچار تصادف جاده ای شده اند)(10 نفر) انجام شده است؛

یافته های نشان دادند که مهمترین علل تامه تصادفات جاده ای در محور مورد مطالعه عدم توجه به جلو و تخطی از سرعت مطمینه بوده اند و همچنین 52% تصادفات در شرایط بارانی، 45% در شرایط مه آلودگی، حدود 3% در شرایط یخبندان و کمتر از 1% در برف و کولاک بوده است. سپس دلایل ایجابی وقوع علل تامه تصادفات از نظر کارشناسان و رانندگان بدست آمده است.

در نهایت دو مدل ذهنی از ارتباط علل تصادفات جاده ای در شرایط نامساعد جوی ارایه شده است و یک مدل پیوندی از نحوه و میزان ارتباط عوامل با یکدیگر ارایه شده است.