بررسی میزان پپتید شبه گلوکاگون-1 (GLP-1) و استرس اکسیداتیو در نوزادان نارس

پپتید شبه گلوکاگون-1 (GLP-1) دارای خواص ضد دیابتی، آنتی اکسیدانی و ضد التهابی بوده که در شرایط مختلف تغییر می کند. این پپتید به عنوان یک هدف درمانی در دیابت و چاقی شناخته می شود. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط GLP-1 با استرس اکسیداتیو در نوزادان نارس می باشد.

در این مطالعه مورد- شاهدی از 40 نوزاد رسیده و نارس (سن بارداری کمتر از 37 هفته) استفاده شد. غلظت GLP-1 با روش الایزا مورد سنجش قرار گرفت. ظرفیت آنتی اکسیدانی توتال (TAC)، وضعیت اکسیدان تام (TOS) و غلظت اسید اوریک اندازه گیری شد.

 سطح سرمی GLP-1 در نوزادان نارس نسبت به نوزادان رسیده به صورت معنی داری بالاتر بود (0/003=p). سطح سرمی TAC در نوزادان نارس (235/53±973/16) به طور معنی داری پایین تر از نوزادان رسیده (218/97±837/00) بود (0/006=p). سطح سرمی TOS در نوزادان نارس (33/52±65/46) به طور معنی داری بالاتر از نوزادان رسیده (14/62±31/50) بود (0/001<p). میزان اسید اوریک در نوزادان نارس (1/73±5/83) از نظر آماری بالاتر از نوزادان رسیده (0/90±5/13) بود (0/02=p). سطح سرمی GLP-1 در نوزدان نارس ارتباط منفی و معنی داری با TAC (0/001p<، 0/674-=r) و ارتباط مثبت و معنی داری با TOS (0/001p<، 0/754=r) و اسید اوریک داشت (0/001p<، 0/633=r).

 نتایج مطالعه نشان داد که میزان TOS ،GLP-1 و اسید اوریک در نوزادان نارس بالاتر از نوزدان رسیده بوده و GLP-1 دارای همبستگی منفی با ظرفیت TAC و همبستگی مثبت با TOS و اسید اوریک در این نوزادان می باشد.