ارتباط سطح روی مایع آمنیوتیک و پلاسمای مادر با پیامدهای نامطلوب بارداری

کمبود روی به عنوان یک ریسک فاکتور برای پیامدهای نامطلوب بارداری مطرح شده است. از آنجایی که مقابله با کمبود روی یک روش آسان و کم هزینه است. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط روی مایع آمنیوتیک و پلاسمای مادر در سه ماهه دوم و بیومارکرهای سه ماهه اول و دوم با پیامدهای بارداری انجام شد.

این مطالعه  مقطعی بر روی 102 مادر باردار کاندید آمنیوسنتز در بیمارستان موسوی زنجان در سال 1397 با نمونه گیری در دسترس انجام شد. خانم هایی که نتیجه آمنیوسنتز نرمال داشتند تا زمان زایمان از نظر پیامدهای نامطلوب بارداری (بروز پره اکلامپسی، تاخیر رشد داخل رحمی، زایمان زودرس، مرگ جنین و وزن کم هنگام تولد) مورد پیگیری قرار گرفتند و در دو گروه دچار پیامد نامطلوب بارداری (گروه اول) و بدون پیامد نامطلوب بارداری (گروه دوم) از نظر میزان روی در پلاسما و مایع آمنیوتیک مقایسه شدند.

میزان روی پلاسمای مادران گروه اول (µg/dl15/88±59/53) به طور معنی داری کمتر از مادران گروه دوم (µg/dl 19/25±71/44) بود (0/02=p). با این وجود تفاوت معنی داری از نظر مقدار روی در مایع آمنیوتیک دو گروه مورد مطالعه مشاهده نشد. در این مطالعه بهترین نقطه برش به منظور تعیین افراد در معرض خطر پیامدهای نامطلوب بارداری برابر µg/dl 60/5 تعیین شد.

بر اساس نتایج این مطالعه، به نظر می رسد بین سطح پایین روی پلاسمای خون زنان باردار و پیامدهای نامطلوب ارتباطی وجود داشته باشد.