تاثیر شیوه ی تحلیل زبانی در رفع دوگانه های قضاوت و وکالت

مراجعه‌ی حداکثری به محافل درمانی و قضایی مسیله‌ی اول مردم ایران است. پروسه‌ی دادرسی، درمانی و مشاوره‌ای با وجود شاخه‌های متعدد اجتماعی، حقوقی و با وجود قضات و وکلای متعدد پاسخ‌گویی به مراجعین را، کاری زمان‌برکرده است. اطاله‌ی دادرسی آفت بزرگ محاکم و مورد گلایه‌ی متقاضیان عدالت است. با مقایسه‌ی آمار تطبیقی کشورهای پیشرفته در فنون مشاوره و طب و حقوق به حجم کثیر مراجعه‌ی ایرانیان به این مراکز مشخص خواهد شد. بر همین اساس مراجعه‌ی تخصصی به محافل و محاکم و تعیین وکیل حقوقی یا جزایی در تسهیل امور بسیار کارساز خواهد بود. بهره‌مندی از مشاور مناسب و یا وکیلی توانمند برای حل این مسیله، امری ضروری است. فرهنگ جامعه، حل این معضل اساسی را برای پیشگیری از بروز مشکلات خود به‌خوبی واقف است، نبود تجربه‌ی لازم در مراجعه‌ی روشمند به وکیل مناسب مواردی را سبب می‌شود که این رابطه را غیرعملیاتی می‌کند. در سال‌های اخیر با شناخت شیوه‌های تحلیل زبانی و گسترش آن در میان جامعه، نیاز سازمان‌های قضایی و آموزشی را برای رویکرد این نوع از گفتمان اجتناب‌ناپذیر می‏نماید. از آن‌جا که رعایت اخلاق حرفه‌ای، مخصوص مشاغل معینی نبوده و نیاز مراجعه‌ی همگانی را تاکید می‏نماید، برای نایل شدن جامعه به عدالت حداقلی رعایت وظایف مجریان و ناظران قانون با شیوه‌ی مدیریتی جدید مدنظر قانون‌گذار بوده است. وفاداری به سوگند از طرف پزشک، قاضی و وکیل و نماینده‌ی مجلس شاخصه‌ی مناسبی برای تحقق مدیریت فرادستی است که نقش تعیین‌کننده‌ در رسیدن به اهداف عالی داشته است. بررسی تحلیل زبانی از منظر حقوق، روانشناسی در تعیین مجرم و اثبات جرم توسط قاضی و تاکید وکیل بر روش اقناعی در رفع اتهام و رفع نگرانی روحی و روانی در بیمار، مطلوب مقاله‌ی حاضر است. این نوشتار که به شیوه‌ی کتابخانه‌ای تدوین شده در بیان زبان‌شناسی علمی به دنبال آن است که آیا خلا موجود با اخلاق نظری بر طرف می‏شود؟ بر این اساس مراکز آموزشی و فرهنگی و محاکم دادگستری نیازمند سازوکاری متفاوت در تدوین آیین‌نامه‌ای نوین است. امید آن که با عمل به شیوه‌ی فرازبانی تغییر و تحول فراوان در ارایه‌ی شیوه‌ی گفتمان به دست خواهد آمد.