تطبیق مفاهیم و عملکرد حقوقی راه نامه و بارنامه در قوانین حقوقی ایران و معاهده CMR
قراردادهای حملونقل در حقوق تجارت بینالملل و حقوق داخلی وجوه گوناگونی دارد. در پهنهی حقوق تجارت بینالملل، انتقال کالا و سرعت در عملیات تجاری، عوامل اساسی تولید ثروت و گردش مالی میباشند. در این راستا، حملونقل، وسیله عمدهی تجارت بینالملل است که به شیوههای هوایی، ریلی، جادهای و دریایی صورت میگیرد. موضوع این نوشتار، حملونقل بینالمللی کالا از طریق جاده میباشد که بر اساس کنوانسیون CMR انجام میگیرد. در این مقاله تلاش شده با نگاه تطبیقی و شیوهی کتابخانهای و تحلیلی، به این پرسش پاسخ داده شود که بارنامه و راهنامه در حملونقل بینالمللی جادهای در حقوق داخلی و سند یکنواخت بینالمللی چه مفهوم، تعریف و ویژگی دارد تا ضمن پاسخ به نیاز حقوقی جادهای داخلی، در راستای متحدالشکل کردن نظام حقوقی داخلی و خارجی با رژیم حقوقی کنوانسیون یادشده مطلع گردید. در نهایت به این نتیجه میرسیم که در دیدگاه همسنجی میان راهنامه و بارنامه تفاوتهای ماهوی وجود دارد. راهنامه، یک سند تجاری است اما سند مالکیت و انتقال نبوده، قابلیت توثیق و رهانت ندارد. هردو سند بارنامه و راهنامه، دلیل وجود یک قرارداد حملونقل و مبنی بر دریافت کالا به وسیله متصدی ترابری است.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.