اثر بخشی واقعیت درمانی بر نگرانی و نشخوار فکری در مادران دارای کودک کم توان ذهنی

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی واقعیت درمانی بر نگرانی و نشخوارفکری در مادران دارای کودک کم توان ذهنی بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران دارای کودک کم توان ذهنی مراجعه کننده به مرکز توانبخشی سلامت سیدحاتمی اردبیل در سال 1400 می-باشد. از جامعه مذکور 30 نفر، با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب، و به طور تصادفی در دو گروه برابر آزمایش و کنترل جایگزین شدند. این پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل و مرحله پیگیری بود. گروه آزمایش طی 8 هفته و هرجلسه 90 دقیقه مداخله واقعیت درمانی را دریافت کرد. و پس از خاتمه جلسات مرحله پیگیری دو ماه بعد انجام شد. و در این مدت گروه کنترل، مداخله ی را دریافت نکرد. برای سنجش آزمودنی ها از ابزار اندازه گیری پرسشنامه نگرانی ایالت پنسیلوانیا (PSWQ) مایر،میلر،میتزگر و بورکویز(1990) و مقیاس پاسخ های نشخواری(RRS) نولن هوکسیما و مورو(1991) استفاده شد. داده با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغییره و تک متغییره تحلیل شدند. نتایج نشان داد که، واقعیت درمانی بر نگرانی و نشخوار فکری اثر بخش بود. بدین ترتیب می توان گفت واقعیت درمانی موجب کاهش نگرانی و نشخوارفکری در مادران کودکان کم توان ذهنی شد. واین نتیجه تا مرحله پیگیری دوام داشت.