بررسی ارتباط پارامترهای کلینیکی و آزمایشگاهی و سقط زودرس در روش های کمک باروری: یک مطالعه ی مقطعی

میزان سقط جنین پس از بارداری ناشی از فناوری کمک باروری (ART) حدود 20% است که حدود نیمی از آن بیوشیمیایی است. ارتباط بین تعداد و کیفیت تخمک ها، سطح استرادیول و سقط زودرس تاکنون کاملا مشخص نیست.

این مطالعه با هدف بررسی اثرات پارامترهای بالینی و آزمایشگاهی بر سقط زودرس در سیکل های ART انجام شده است.

در این مطالعه مقطعی 480 زن کاندید ART و مراجعه کننده به مرکز تحقیقات درمانی ناباروری یزد، ایران طی اسفند 1396 تا اسفند 1399 که تحت انتقال جنین تازه قرار گرفته بودند و آزمایش سرم بتای گنادوتروپین جفتی انسانی مثبت بود وارد مطالعه شدند. سطح AMH، کیفیت جنین، تعداد تخمک، سطح پروژسترون و استرادیول و سن مادر از پرونده های آنها استخراج شد.

تفاوت معنی داری بین سن، میانگین سطح استرادیول و پروژسترون در روز تریگر، تعداد تخمک های MII، کیفیت جنین در گروه های حاملگی بالینی مثبت و سقط زودرس وجود نداشت. به ترتیب (20/0، 34/0، 07/0، 42/0، 19/0 = p) تفاوت آماری معنی داری بین سه گروه AMH مشاهده نشد (20/0 = p) اما پس از ارزیابی با استفاده از آزمون رگرسیون لجستیک, میزان حاملگی های بالینی منفی در گروه AMH زیر 1 بیشتر بود، اگرچه از نظر آماری معنی دار نبود.

ما هیچ ارتباطی بین سقط زودرس و سطح AMH، کیفیت جنین، تعداد تخمک، سطح پروژسترون و استرادیول و سن مادر پیدا نکردیم.