تبیین رابطه علی بین طرح واره های هیجانی و شدت علائم در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر براساس نقش میانجی گر خشم

فرایندهای روانی و هیجانی زیادی می توانند در آسیب پذیری نسبت به سندرم روده تحریک پذیر دخیل باشند. هدف پژوهش حاضر، تبیین رابطه علی بین طرح واره های هیجانی و شدت علایم در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر براساس نقش میانجیگر خشم بود.

روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش حاضر، تمام بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر مراجعه کننده به کلینیک گوارش بیمارستان امام رضا شهر مشهد در سال1399 بود که از میان آنها323 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس طرح واره هیجانی لیهی (2002)، پرسش نامه شدت علایم روده تحریک پذیر فرانسیس و همکاران (1997) و مقیاس خشم نواکو (1994) بود. داده ها به روش مدل یابی معادلات ساختاری تحلیل شدند.

در پژوهش حاضر، ضریب مسیر کل بین طرح واره های هیجانی غیرانطباقی و شدت علایم سندرم روده تحریک پذیر (0/01>p، 0/303=β) مثبت و در سطح 0/01 معنادار بود. ضریب مسیر کل بین طرح واره های هیجانی انطباقی و شدت علایم سندرم روده تحریک پذیر (0/01>p، 0/264-=β) منفی و در سطح0/01 معنادار بود. ضریب مسیر مستقیم بین خشم و شدت علایم سندرم روده تحریک پذیر (0/01>p، 0/505=β) مثبت و در سطح0/01 معنادار بود. ضریب مسیر غیرمستقیم بین طرح واره های هیجانی غیرانطباقی و شدت علایم سندرم روده تحریک پذیر (0/01>p، 0/128=β) مثبت و در سطح0/01 معنادار و ضریب مسیر غیرمستقیم بین طرح واره های هیجانی انطباقی و شدت علایم سندرم روده تحریک پذیر (0/01>p، 0/139-=β) منفی و در سطح0/01 معنادار بود.

نتایج پژوهش حاضر نشان داد خشم رابطه بین طرح واره های هیجانی انطباقی و غیرانطباقی با شدت علایم سندرم روده تحریک پذیر را میانجیگری می کند