تقید قوانین به شریعت و ابتنای قوانین بر اخلاق و مذهب از دیدگاه جامعه شناسی حقوق

برخی از جامعه شناسان حقوقی بر این باورند که همه نظام های حقوقی برای آن که به صورت یک ساز و کار مشروع کنترل اجتماعی به خوبی کار کنند، باید در بنیانی ترین بخش های خود نه صرفا بر ارزش های خالص سیاسی که بر ارزش های مذهبی یا شبه مذهبی مبتنی باشند. این اندیشه همان اندیشه ابتنای قوانین و نظام حقوقی بر ارزش های مذهبی است. اندیشه لزوم تقید قوانین بشری به احکام شرعی (شریعت) بر شماری از مبانی کلامی و دینی مبتنی است. در این مقاله برآنیم تا این دو اندیشه را (ابتنای بر اخلاق و مذهب و تقید به احکام شرعی) با هم مقایسه کنیم و در نهایت داوری کنیم که پاسداری از کدام یک از آنها از اولویت بیشتری نسبت به آن دیگری برخوردار است