بررسی کیفیت خواب در بیماران قطعی مبتلا به کووید-19

یکی از مهم ترین مسایل در درمان بیماری کووید-19، بررسی فاکتورهای مختل کننده کیفیت خواب است. هدف از این مطالعه، بررسی کیفیت خواب در بیماران با تشخیص قطعی کووید-19 در استان قم بود.

این مطالعه به صورت توصیفی مقطعی بین بیمارانی که با تشخیص کووید-19 در بیمارستان کامکار عرب نیا در استان قم در نیمه اول سال 1399 بستری شده بودند، انجام شد. ابزار این مطالعه پرسش نامه کیفیت خواب پیتزبرگ بود. معیار ورود به مطالعه، همه بیماران مراجعه کننده با علایم کووید-19 و پی سی آر مثبت هستند که از شروع بیماری آن ها حداقل 2 هفته گذشته باشد. همچنین همه بیمارانی که سابقه بیماری های اعصاب و روان داشته و بستری بوده اند یا متخصص روان پزشکی برای آن ها طی سال گذشته بیماری اعصاب و روان تشخیص داده و پرونده بستری داشتند، بیمارانی که داروهای آرام بخش مصرف می کردند، بیمارانی که رضایت برای شرکت در مطالعه نداشتند، بیمارانی که در 6 ماه گذشته سابقه بستری در بخش اعصاب و روان داشته و اختلالات خواب داشتند و زنان باردار از مطالعه خارج شدند. در نهایت، تمام این اطلاعات وارد نرم افزار SPSS نسخه 22 شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات کیفی از آزمون کای اسکویر و برای اطلاعات کمی آزمون تی تست و آنووای یک طرفه استفاده شد. سطح معنادار برای تمام آزمون ها 05/0 در نظر گرفته شد.

میانگین سنی بیماران 84/14± 76/52 سال بود. 101 بیمار (5/50 درصد) مرد و 99 بیمار (5/49 درصد) زن بودند. میانگین نمره کیفیت خواب بیماران 26/4± 48/9 بود. ارتباط معناداری بین سن (32/0=P) و جنس بیماران (22/0=P) با نمره کیفیت خواب یافت نشد. بین نمره کیفیت خواب و سابقه داشتن بیماری های زمینه ای (02/P=0) یافت شد، اما بین وضعیت اقتصادی اجتماعی (39/P=0)، سطح تحصیلات (61/P=0) و شغل (29/P=0) با نمره کیفیت خواب بیماران ارتباط آماری معناداری یافت نشد. همچنین ارتباط آماری معناداری بین نمره کیفیت خواب و شدت بیماری و بخش بستری بیماران وجود داشت (00/P=0).

در این مطالعه مشخص شد که بین شدت بیماری و کیفیت خواب بیماران ارتباط آماری معناداری وجود دارد. بنابراین توصیه می شود در برنامه های مراقبتی این بیماران باید حتما روش های آرام سازی و حمایت های عاطفی گنجانده شده و برای درمان این بیماران به مولفه های خواب آن ها نیز توجه شود.